Madelé Burger

Lees meer oor Madelé Burger

Januarie 2022 – DRAMA projek

3.Net ‘n stukkie been (696 woorde)

My pa is dood nadat hy beesborsstuk geëet het en ’n stukkie been ingesluk het. Die beentjie het ’n gat in sy slukderm gesteek.

Ongelukkig het hulle nie dadelik besef wat die fout was nie. Hy is met ’n erge pyn in sy bors dokter toe. Die dokter het hom dadelik na ’n spesialis verwys wat hom laat opneem het in die hospitaal. Omdat hy ’n hart- en longgeskiedenis gehad het, het hulle hom daarvoor behandel. Hulle het nie besef dat hulle elders moes soek nie. Toe sy gesondheid soveel agteruit gegaan het, het hulle geopereer en afgekom op ’n klomp kos in sy buik. Kos wat deur die gat in sy slukderm ontsnap het.

Ons as familie is onmiddellik ingeroep en daar is aan ons verduidelik dat hulle niks meer vir hom kon doen nie. Hy sou van honger sterf.

’n Dokters-oom van die skoonfamilie het hiervan gehoor en dadelik opgetree: Daar ís iets wat hulle kan doen. ’n Spesialis was bereid was om te opereer. Daar is eers ’n pomp gekoppel wat kos met ’n vreeslike onophoudende gedreun direk na sy maag gepomp het. Die laaste operasie was ’n stent wat hulle oor die gaatjie in die keel gesit het. Dit was die eerste keer wat hulle so ’n operasie doen en hulle kon nie waarborg dat dit sou werk nie. Dit was suksesvol.

Die groot wonderwerk was dat my pa ontslaan kon word uit die hospitaal. Hy het egter ’n paar dae later gesterf. Vermoedelik het die stent geskuif.

Wat is my mening hieroor, twee-en-twintig jaar later?

Om die waarheid te sê, ek weet nie.

Omdat dit my man se oom was wat die ding gedryf het, was ek midde in die gebeure en die besluite. Ek, as jongste kind wat nie gewoonlik besluite in die gesin geneem het nie.

Ek weet tot vandag toe nog nie of dit die regte ding was wat gedoen is nie. Die spesialiste wat hom aanvanklik behandel het, het onttrek. Moes ek na die dokters luister wat gesê het dat ons moes los, of na dié wat gevoel het dat hulle hom kon help? Hy moes soveel onnodige ongemak verduur.

Maar, as ons nie dit probeer het nie, sou ek nie dalk myself vir die res van my lewe blameer nie? ‘Wat as’ kan jou mal maak.

Elke donker wolkie het ’n silwer randjie. Ek en my pa het altyd ’n wonderlike verhouding gehad. Die ses weke wat ek weekliks ’n paar dae my ma gaan aflos het en met hom tyd spandeer het, was so spesiaal. Ons was so naby aan mekaar en kon herhaaldelik ons liefde aan mekaar betuig.

Ek het ook ervaar hoe ek en my broers kon saamstaan in ’n krisis. Binne ’n halfuur nadat die spesialis ons ontbied het, was almal bymekaar om hom saam te gaan spreek.

Dit is juis in sulke tye wat ’n mens besef hoe God jou in die krisistye bystaan, maar ook wat in jouself steek. Dat jy tot meer in staat is as wat jy kan dink. Dat jy baie sterker is as wat jy dink.

Dit bly vir my moeilik om sulke lewensbelangrike besluite namens iemand anders te neem. Die verantwoordelikheid is net te groot. As enigste dogter moes ek later meermale besluite namens my ma neem. Sulke tye moet ‘n mens luister en hoor watter raad ander jou gee. Op die ou end is dit egter net jy wat die besluit moet neem met die inligting tot jou beskikking. Ná die tyd kan jy maklik twyfel, maar dan moet jy jou besluit aanvaar. Terugskouing is altyd maklik, want jy kyk met ander oë as tydens die krisis. Dis dan wat jy moet vertrou dat jy die beste besluit geneem het.

Hierdie ervaring het my voorberei vir ’n veel erger drama ’n paar jaar later en daarvoor is ek dankbaar.

Lewenskrisisse, drama kom oor ons almal se pad. Ons kan dit nie vermy nie, selfs al probeer ons ons bes. Met ons hand in God s’n kan ons egter sterker staan teen die storms en kan ons op die ou end deur die storm kom. Mag dit vir ook vir jou waar wees, liewe leser.

Toortsie – Madelé Burger

Februarie 2022 – Liefdesprojek

1.My romantiese afspraak

Dis Februariemaand. Blykbaar die maand van die liefde. Hoe romanties! Hoe lekker dat hulle ‘n maand aan die liefde afstaan. En tog, hoeveel van ons doen regtig iets spesiaals om hierdie maand te vier? Ek moet erken dat ek gewoonlik sommer net so terloops iets doen net om nie heeltemal niks te doen nie. En dan is dit afgehandel.

Dalk moet ek ook ‘n bietjie moeite doen en iewers iets romanties doen. Maar wat? Wat is nog nuut en romanties as ‘n mens al 36 jaar getroud is? As jy al soveel dinge saam beleef het? Die goed en die sleg?

Vir ‘n hele dag loop en droom ek: Wat is my idee van ‘n romantiese afspraak? Wat kan ek doen wat nuut is?

Dadelik kom die prentjie in my kop op van ‘n heerlike ete by kerslig iewers op ‘n eksotiese eiland. Ons hét dit al gehad. Of dalk iewers op ‘n bootjie op ‘n rivier met my geliefde wat saggies op sy kitaar tokkel. Maar is dit regtig? Want my geliefde hou nie baie van bootjies wat dobber op water nie en hy kan ook nie kitaarspeel nie.

Tog, hoe meer ek daaroor dink en droom, hoe meer kom ‘n heeltemal ander prentjie in my kop op.

As boerkind, boervrou, het ‘romanties’ ‘n heel ander prentjie as miskien vir iemand anders. Vir my romantiese afspraak met my geliefde vir langer as veertig jaar sal ek eers saam met hom op die plaas rondry en die vrug van sy handewerk en die genade van ons Heer geniet. Lusern wat weer lustig groei nadat dit vir vyf jaar lank ‘n dorre woestyn was. Besproeïngsgrond wat pikswart verbrand was in die felle Karooson en nou weer nuwe lewe wys. Ons sal die wonder daarvan geniet en keer op keer dit deur woorde bevestig. So tussendeur sal ek saggies aan sy hand vat. Sommer net om my teenwoordigheid te wys. Om te bevestig dat dit ék is wat langs hom sit.

En dan sal ons na die uitkykkoppie ry waar ons ‘n drie-honderd-en-sestig grade uitsig het oor die plaas. Ons sal die piekniekmandjies uitpak wat met soveel sorg voorberei is. Hy sal twee glase uithaal, dit rustig vul met ys en dan ‘n heerlike roomlikeur daaroor gooi. Dalk Amarula. Ons sal ons glasies klink, mekaar in die oë kyk, saggies soen. Dan styf teen mekaar op ‘n klip gaan sit en mekaar se nabyheid geniet terwyl die son sy laaste strale van die dag oor ons skyn. Ons sal ons liefde vir mekaar herbevestig.

Intussen sal ons heerlik smul aan die verskillende kase wat ingepak is. Neute. Salami. Biltong. En wanneer ons eintlik al versadig is, sal ek die individuele kaaskoeke uithaal wat ek al ‘n dag tevore met sorg gebak het. Ons sal dit happie vir happie eet met teelepels.

Ons sal kyk hoe die son sak, mekaar vir oulaas styf vashou en die goedjies oppak om met die rowwe 4×4-paadjie terug te ry voor dit heeltemal donker is.

By die huis aangekom sal ons ‘n vuurtjie maak. Hy sal vir ons vleis braai terwyl ek die slaai voorberei en die tafel dek. Met ‘n glasie wyn in die hand sal ons rustig by die vuur sit en die heerlike aandlug geniet. Dalk, net dalk is dit volmaan en kan ons kyk hoe die maan sy kop uitsteek.

Ja, dit is hoe ek graag my romantiese afspraak sal wil hê. Eenvoudig. Aards. Sonder fieterjasies. Sommernet saam. Niks meer nie. Net saam.

Toortsie – Madele Burger

3.Liewe Job

Terwyl ek so lees van jou daar op die ashoop met die sere en alles wat sleg is wat met jou gebeur het en jou vriende wat dalk nie op die manier praat wat jy wil hoor nie, het ek dit op die hart om vandag dít vir jou te sê en sal jy my asseblief vergewe as ek ook verkeerde woorde praat. Want weet jy, ek het die manier om verkeerde woorde op die verkeerde tyd te sê. Om my verkeerd uit te druk. En dan, as ek besef ek het verkeerd gepraat of dat dit anders uitgekom het wat ek bedoel, probeer ek dit regmaak en dan voeter ek dit nog meer deurmekaar en mors ek dit nog meer op. En ai, Job, ek is mos ‘n prater wat heeltemal te veel praat en ek dink, ek weet, ek sou ook probeer woorde sê om dit vir jou makliker te maak. Woorde wat dalk as nutteloos afgemaak kan word.

Maar Job, my hart huil vir jou. Ek ken ook nie die antwoorde nie. Maar wat ek weet is dat God getrou is en dat Hy saam met jou in hierdie ongelooflike sleg tyd is. En dat Hy vir jou die krag sal gee om wel hierdeur te kom. Selfs al voel dit nie nou vir jou so nie. O, en Job, hoe vreemd dit sekerlik vir jou in hierdie situasie sal klink, weet ek dat God vir jou ongelooflik liefhet. Jy weet, dat Hy selfs saam met jou huil. Saam met jou swaarkry.

Job, vergewe my asseblief as ek in my poging om jou te ondersteun dalk verkeerde woorde sê. Want weet jy, eintlik wil ek sommer net hier langs jou sit en saam met jou treur oor hierdie verskriklike ding wat jou oorgekom het. Ag, en dan borrel die woorde soms sommer net uit voor ek gedink het. En weet jy, soms as ek eers gedink het, borrel die woorde selfs nog meer verkeerd uit! Maar woorde is my liefdestaal, jy weet. En dalk is jou liefdestaal anders as myne en ervaar jy dit anders.

Hoekom dit met jou gebeur het, weet ek regtig nie. Maar ek hoop dat my teenwoordigheid tog vir jou tot ondersteuning sal wees en dalk, eendag as jy terugdink hieraan, dit vir jou iets sou beteken. Dat jy dit tog as ‘n liefdesdaad sou ervaar, selfs al is dit ‘n skewe een. En dat jy God se genade sal ervaar.

Groete

Toortsie Madele Burger