Elmarie Nienaber Van Kampen

Lees meer oor Elmarie

Septemeber 2021 – Positiwieitsprojek

2.droom

‘n Mens is nooit te oud om te leer nie. Op geen ander plek op aarde verstaan jy dit beter as in die ronding van ‘n plomp kinderarmpie om jou nek nie.

Wat sy vir my wou sê, was baie belangrik en die oogkontak was nie na wense nie. Wanneer die ogies met groot erns saam met die mondjie praat, doen jy alles om nie die kosbare oomblik verlore te laat gaan nie. Daarom het ek haar opgetel en op die rak langs my laat sit. Net daar kruip die armpie om my nek en ek moedig haar aan om met my te gesels.

Sy het vir my vertel hoedat sy eendag gaan dans en sing wanneer sy groot is. Ek het haar geglo, want sy sing gereeld vir my liedjies in die klas. Die danspassies en handbewegings wat daarmee gepaard gaan, is besonder soepel vir haar plomp vierjarige lyfie.

Sy het meteens, sonder aankondiging losgetrek en ‘n onbekende, self-opgemaakte liedjie met groot oorgawe vir my gesing.

Terwyl sy gesing het, het ek begin huil. Nie fisiese trane na buite nie, want dit sou haar ontstel. Ek het lang, druppende trane na binne gehuil. Jammer-vir-myself-trane, omdat ek té oud voel om te droom. Kwaad-vir-myself-trane, omdat ek nie my kleindogtertjiedrome gevang het nie, maar dit net eenvoudig in die niet laat verdwyn het. Dankbaar-teenoor-God-trane, vir die voorreg om ‘n dogtertjie te ken wat my kan leer droom.

Toe ek haar van die rak aftel, het sy haar kop agteroor gegooi en haar arms wyd gesprei. Ek kon sien dat sy besig was om te droom. Ek kon sien dat die winters van die lewe haar nie pla nie, maar dat haar drome geweef is om die Lente, wat immer op die kim lê en wag om die koue te verjaag. Die Lente wat nuwe beloftes laat wink en drome in oë laat blink.

My trane het nou oor my wange geloop, want haar les aan my was eenvoudig: Droom – en glo in jou drome, hoe jonk of oud jy ookal is.

Elmarie Nienaber Van Kampen

326 woorde

 

APRIL 2024 – UIT DIE OOG VAN ‘N KIND PROJEK

1.Oomblikke van kindwees

409 woorde

Jy kyk na die wêreld met optimistiese oë, luister daarna met gretige ore, drink dit in met al jou sintuie. Ek wens ek kon die sorgvryheid van kindwees vir jou iewers bêre waar dit kan groei tot iets wat sal sorg dat jy nie die belangrike dinge in jou lewe verlore sal laat gaan nie. Mý sorgvryheid het ek verloor, iewers in ons onverantwoordelike, onvergenoegde samelewing.

Die tevredenheid wat soms uit jou oë straal, wil ek vasvang tussen my twee hande en dit saggies voel fladder teen my vel. Ek wil op ‘n kombers onder ‘n wilgerboom neersak en voel hoe dit stilraak, so asof dit my vertrou en besef ek wil dit nie skaad nie, net ‘n paar oomblikke daarmee deel. Wanneer ek my  hande eers op ‘n klein-klein skrefie, en later heeltemal oopmaak, moet dit bly sit en nie van my wegvlug, half dronkerig van my sweterige hande, al verder van my af nie.

Jou vrolike laggie speel wegkruipertjie met my. Dit loer vir my wanneer ek naderkom, maar dartel my ver vooruit. Dit laat my bakhand agterna hardloop, grypend daarna, net om dit weer om die volgende hoek te sien verdwyn. Wanneer ek dan eindelik die aftog blaas, weerklink dit vir oulaas nog guitig in my ore. Wanneer ek dit eendag vang, wil ek dit in die skatkis van kindwees bêre, sodat jy dit weer kan uithaal om jou grootmenstrane mee af te droog.

Wanneer jy met jou Superman-uitrusting voor my staan, wens ek daar wil ‘n bietjie van jou vryheid om te wees wie jý wil, in my pretensieuse litte kom inkruip. Jy slaap in jou Supermanklere, gaan winkel toe daarin. Jy het geen vrees dat iemand vir jou gaan lag of jou gaan spot nie. Wie is ek dan om altyd te wil wees soos ander mense my wil hê, te sê wat hulle graag wil hoor, te doen wat hulle graag wil sien?

Waar ek eindelik ná ‘n lang dag voor jou bedjie tot stilstand kom, vind ek myself in die onskuldige lyne van jou gesiggie. Wéét ek net dat ek eens soos jy was. Dat ek ook net die mooi in alles gesien het en gedroom het oor eendag. Wanneer jy omdraai in jou slaap en “mamma” prewel, weet ek dat jy verstaan. Dat jy my lankal vergewe het vir al my ongedurigheid, my alewige haas, my afskeepdrukkies en omkoopgeskenkies. Dat jy weet my ouerlike ontoereikenheid se naam was eens Onskuld.

 

Elmarie Nienaber van Kampen