Bloedmaan en blues
Had ek maar net die woord’ kon vind
om ‘n vers vir jou te skryf
in daardie koue voordag uur,
dan sou ek oor die maan wou praat
– vroeg die oggend –
minute net na vier.
Ek sou jou kon vertel
hoe roes ‘n maan kan rooi
(neffe môrester wat flikkers gooi)
en dat ‘n donker roof
haar wang bedek.
In taal wat rym sou ek verklaar
dat sy daar eensaam hang –
bo Prins Albert se Karoo-landskap
en oor die Gamkakloof se dam.
(O’ hoe verruk het sy haar wond laat gloei
– waar yl die gras en bossies groei –
oor die eindelose vlaktes
en oor ‘n wolskaap
met haar lam.)
Maar wyl die eeu en stond bepaal
dat sy in stilte sou moes bloei
kon ek – helaas –
geen woorde vind
om in vers vir jou te vloei.
© C. Shaw
1 Oktober 2016
Viooltjie
Ek skryf grotendeels gedigte vir ontspanning. Ek skryf graag oor die natuur, mense en hul stories en plekke wat ek besoek het. Ek doen dikwels 'n bietjie navorsing oor 'n onderwerp voor ek skryf, want ek geniet dit om te leer. Ek hoop altyd om darem 'n emosie of twee wakker te maak met dit wat te sê het, en dat julle lekker saam sal lees :-)
6 Kommentare
-
-
Viooltjie
Baie dankie, Neels. Ek waardeer die gereelde saamlees en kommentare :-)
-
-
Janetta-Helena Boonzaaier
Ek hou baie van die gedig, die pragtige plattelandse metafore het my nogal nostalgies gestem Ek kon die alleenheid aanvoel, die eensaamheid daar in die veld van die wolskaap en haar lammetjie in die maanlig. Dit was stemmingsvol en baie mooi vir my as 'n plaaskind.
-
Viooltjie
Bie dankie vir die saamlees en meelewende kommentaar, Janetta. Ek waardeer dit sommer baie. :-)
-
-
Palet
Baie mooi
-
Viooltjie
Baie dankie, Palet. Ek waardeer jou lees en kommentaar. :-)
-
Maak 'n opvolg-bydrae
Jy moet aangemeld wees om 'n kommentaar te plaas.
neels
soos altyd pragtig Carma