Jongste aktiwiteit:

My siel, my spirituele woning

My huis is werklik net waar my hart is en nie noodwendig waar my lyf homself bevind nie. En as jou hart gelukkig is, is enige plek op die aardbol reg.

Dit gaan selde oor die meubels of peperduur ornamente wat in ʼn huis rondstaan wat dit ʼn woning, of eerder ‘n tuiste, maak. Daardie woning kan ʼn enkele vertrek in ʼn paleis wees, of die buitekamer in iemand anders se agterplaas. Solank jou hart daar tevrede en gelukkig is, het jy jou woning gevind. Vir sommige sal hierdie plek noodwendig ʼn fisiese plek moet wees, maar wanneer jou kop en hart in lyn is, dan het jy jou woning reeds binne-in jou hart gevind, en dis die plek waar die towenaars hul kuns kan vervolmaak.

Miskien begin dit in jou kinderjare wanneer jou hart intens verlang na daai misterieuse plek-sonder-naam. Jy het geen idee waar dit is nie, maar alles in jou roep om huis toe te gaan. Jy sit saam met jou gesin rondom die etenstafel, maar jy verlang na iets anders. Jy is letterlik omring deur mense, maar bevind jouself geestelik op ʼn eiland van eensaamheid. Jy weet jy word nie verstaan nie, en dat selfs jou gesinslede na jou verwys as “snaaks” of “anders”. Welllll, die samelewing word immers nie verander deur mense wat almal dieselfde dink nie!

Dalk spruit dit eerder uit die wete dat dit maar moeilik is om ’n vierkantige pennetjie in ’n ronde gaatjie te forseer. Oënskynlik was die res van ons ronde-pennetjie-gesin tevrede met hul lot. Of hulle was heeltemal onbewus dat daar ʼn baie, baie groter prentjie is as die een waardeur ons daagliks worstel. Die lewe gaan immers oor baie meer as om elke dag op te staan en ‘n paar uur by die werk te spandeer. Die vaal mannetjie wat die vaal paadjies loop, elke dag tot vervelens toe dieselfde.

Ek sien die eensaamheid in ʼn vriendin se gebrek aan reaksie na haar man se skielike dood. Ek weet haar hart soek nou na daardie tuiste waar sy vermoed hy homself bevind, min wetende dat hy nie so onbereikbaar ver is nie. Haar opvoeding en dit wat ons in die kerk leer, keer haar om verder as net die tasbare te kyk. Vrees vir wat sy nie kan sien nie weerhou haar daarvan om met hom te gesels en selfs sy antwoord te hoor.

Selfs die liewe predikant het maar swaar aan my vrae gesluk en dit saggies doodgepraat. Eers het ek gedink dat hy my nie mooi gehoor het nie, maar wanneer jy vir ʼn tweede keer dieselfde reaksie kry, dan weet jy dat hy eintlik nie weet nie. Daardie EEN persoon wat jy dink dalk ʼn oop Skype-lyn hemel toe sou hê, weet nie waarvan ek praat nie. Of hy was te bang om sy kennis te deel, maar ek vermoed eerder dat my vrae bietjie bo sy vuurmaakplek was. Dit is jammer, want ons lewe is soveel armer wanneer ons onbewustelik met oogklappe rondloop. Tog, jy het ook seker nie die kennis voordat jy dit nie soort van gedwing word om dit te leer nie. Meestal omdat die vrees vir alles onbekend en onsigbaar sedert jou geboorte by jou ingeprent is. Jy word die brandende hel belowe as jy nie glo soos ander voorsê nie, en omdat jou hartjie met vrees bewe en tril, sê jy maar “ja mammie” en hou jouself onnosel.

Hierdie uitmergelende soektog na daardie onbereikbare woning sou uiteindelik dekades lank duur. Dit was altyd net-net buite bereik en niks en niemand kon daardie leemte volkome vul nie. Maar soms neem die lewe jou op ʼn onbeplande reis langs stowwerige paaie en oor vreemde kontinente. Geestelik stap en stap jy, sit nou en dan op ʼn plat klip en bepeins jou omstandighede.

En wanneer jy eendag sat is van al die weghardloop vir jouself, mag jy dalkies in jou moegheid agterkom dat daardie ewig-ontwykende tuiste die presiese plek is waar jy lank gelede begin hardloop het. Dat daardie plek toe al die tyd ʼn gevoel in jou hart was, en nie ʼn PLEK nie. Jy kan elke moontlike uithoek van die aarde fisies besoek, net om niks te vind nie. Die leegheid klou soos ʼn stekelrige neet aan ʼn sagte woltrui. Soms kan ons net nie raaksien wat reg voor ons neus is nie, of soms het mens nodig om eers oor berge en vlaktes te beur voordat jy ontdek dat oos, wes, tuis bes tog die huisie het waarna jy nog altyd gesmag het.

Jy ontdek dat jy in die gesukkel in ʼn moderne spirituele alchemis verander het en onbeplan ʼn innerlike transformasie ondergaan het. Jy ontdek dat jy eers gees en dan liggaam is. Dit is wanneer jy lig kan skyn op al die toegespykerde deure van jou onderbewussyn en nie bang is om uiteindelik daarna te kyk nie. So ʼn aksie op sigself maak jou vry van die opinies en voorskrifte van die wêreld en sy inwoners. Dit maak jou heel. Jy deel nie meer dieselfde vrese as die res nie en jou sienswyses verander radikaal. Die mense rondom jou herken jou nie meer nie, en baie val weg uit jou lewe want julle is skielik nie meer op dieselfde bladsy nie, dalk nie eens meer in dieselfde boek nie. Dit moet net, en dis ʼn natuurlike proses.

(Alchemis : Iemand wat die vermoë het om ‘dinge’ of omstandighede beter maak.)




Hier's ek weer, Hier's ek weer, Met my storie voor jou deur....

1 Kommentaar

Maak 'n opvolg-bydrae

Up
Top Ranked Users

[joinup_core_top_members columns=”1″ space=”no” max_members=”3″ behavior=”columns” columns_responsive=”predefined”]

Activity Feed