‘n Kintsugi slakkie

Die lewe sout
Op die slak binne my
Stadig, stadig seil ek deur die lewe
Vol sere

Trane vloei diep binne my
Die wal van my hart gebreek
Die water dreig om uit te stroom
Maar huil mag ek nie

Val, rol, val
Val, rol, val
Die mense speel tol
Met my eens kosbare lewe

Gebroke, my hart porselein
In flarde, stukkies fyn
Neergesak, uitgeput
Leweloos met n hartklop

Moeg, sonder n dop
Geen privaatheid
Geen hoop

Hul tart my uit
“Slakkie, slak slak,
Vinniger hoor!”

Die benoudheid is n wolk,
Wat my suurstof steel
Alles raak donker

Iewers binne my ontvlam daar
Woede? Hartseer?
Hoop, lig
Brokkie vir brokkie breek daar lig
Deur die toegplakte porselein hoop

Dansende ligstrale raak my sig
N egalige skoenlappertjie
N blaartjie vir die hongersnood in my siel

Want tog sal die Here my nie verlaat
Hy tel my op
Neem die duisende stukkies porselein
Versigtig, o so versigtig
En smeer goue heuning om elke rand

Van donker na lig,
Val na dans,
Gebroke na heel,
Sout na suiker.

N kintsugi slakkie is ek,
In hoop vir die om my
Van die Groot Hand se goedheid.