God se balsemreën
val op kale klip
verskroeide aarde word geseën
deur God se balsemreën
wat oor die barre aarde ween
verwese skape by ‘n leë krip
wat dankbaar staar na God se balsemreën
wat oor swartverbrande aarde drup
God se balsemreën
val op kale klip
verskroeide aarde word geseën
deur God se balsemreën
wat oor die barre aarde ween
verwese skape by ‘n leë krip
wat dankbaar staar na God se balsemreën
wat oor swartverbrande aarde drup
“Though we travel the world over
to find the beautiful,
we must carry it with us
or we find it not – Ralph Waldo Emerson”
Só staan sy toe
staar na die sterre
skitterend oor die donker nag;
een vir een pluk sy hulle
sit dit in haar sak,
want…
Hierdie keer sal ek probeer
om die stiltes in my binneruim
sonder taalpatrone
of lyne oor my naakte lyf;
net vir jou om te keer.
Want vrolik en vrouehartig
wurm ek in walms van wanhoop-
deurdring met diep drange
om my onverdeelde hart te oorwin.
Hierdie keer sal ek
regtig hard…
Jou glimlag kwyn saggies weg
die weӫmoed in my hart huil
fluister in die rooi skemerduister
tot net die weerklank oorbly
Kantel die son om
en om die stingel van ‘n blom
sag val doudruppels trane
op sy verlepte blare
Hy bloei in goue strale- en stadig …
voel hy…
Nou dat sy gaan
na die stil ongebraakbaarheid
van yl vergetelheid–
lywig van buite;
(met bitter min
wat binne agterbly)
nou wil hy die afstande verwens
waarin hy haar metamorfies
gekelk het na sy somber sin;
net om sy hande
in haar onskuld te was
haar waters van rus
