Terwyl ek die son se strale deur my hare trek,
treetjie-vir-treetjie deur die somers van my lewe stap
staar ek verdoold na dié vergete plek;
sy soene het my indertyd reeds ontsnap.
Winter het barbaars en hard geskop
met kil krete wat kleefkoggel
soms wou ek die vlaktes in galop,