In die onbeskryflike Namibië het my kindervoete hulle eerste spore in die sand gemaak. Namakwaland het my vlees en siel verdere traumas en ekstases beleef. In ‘n poging om meer wêreldse ervarings op te doen het ek besluit om in die Paarl by La Rochelle Hoër Meisieskool my skoolloopbaan voort te sit en darem nie te sleg gematrikuleer nie. Daar het ek nie net aan my toekoms gewerk nie, maar ook vriendskappe gesmee wat tot vandag staande bly. My loopbaan het sy gang gegaan en ‘n paar wye draaie gemaak. Tans volg ek my passie om mense en eiendomme met mekaar te versoen in die betowerende omgewing van Riebeek Kasteel. In hierdie idilliese omgewing, waar die wingerde fluister van geskiedenis en die berge sing van môre, vind ek my doel in diens van my medemens. Dis vir my ‘n voorreg om deur my werk mense se lewens te verryk en hul drome te vervul.

In my soektog na balans en ontspanning het ek myself altyd op ander maniere ook probeer vind.  Ek is baie lief vir die natuur, hou van oefen en sorg ook altyd dat ek ‘n rol in die gemeenskap speel om op so’nmanier by te dra tot die samelewing. En tog, selfs met al hierdie ryk ervarings en ontmoetings, word my siel nog altyd gevoed deur die woorde wat in my jabbel sedert ek kan onthou. Elke gedig, elke verhaal, is ‘n reis na die dieptes van my eie bestaan, ‘n poging om te verstaan, te help en te deel. Woorde is my stem, my asem, my lig, my manier om die wêreld te omhels en te begroet.

Die idee dat kunswerke voortleef lank nadat ons nie meer hier is nie, is ‘n gedagte wat my diep roer. Ek hoop dat my gedigte eendag ook ‘n bron van troos, inspirasie en herinnering sal wees nie net vir my twee pragtige dogters nie maar ook vir almal wat dit lees. My grootste droom is om eendag ‘n bydrae te kan lewer tot die bevordering van Afrikaans deur my eie digbundel(s) te publiseer en om daardeur ‘n erfenis van my liefde vir taal en my lewe se ervarings na te laat.