Julie 2025 – OOP (Skaduwee van tyd) projek – Kommentaar en uitslae

Baie geluk aan hierdie 10 lede!

 

WENNERS:

BRONS:

(1) 21  Awona MET Stil-stil terug

(2) 6    Awona MET Asemloos

(3) 14  Wilmari Marx MET Ek onthou

 

SILWER:

(1) 25 Retha van Deventer MET Tanende tempo van tyd

(2) 26 Retha van Deventer MET Uurglasdrome

(3) 9    Pieter Mostert MET Realitieit

 

GOUD:

(1) 24  Marlene Erasmus MET Skaduwee van tyd

(2) 23  Elmarie Nienaber van Kampen MET Tydgebonde asem

(3) 20  Amanda de Meillon MET Spore van tyd

 

PROSA:

(1) 17 Hester Steenkamp Met Kuiertyd

(2) 16 Marlene Erasmus MET Vertikale tyd

(3) 13  Paul S Venter MET Skaduwee teen die wind

 

VERHALE:

(1) 8 Marlene Erasmus MET Die windpomp se draai

(2) 3 Pieter Mostert MET Gwe en Kaggen – Die stryd om die tyd

(3) 5 Isha MET Klipnostalgie

 

KOMMENTAAR

 

BRONS:

 

3. Klugspel

 

Hierdie gedig vang die tema treffend met sy beeld van tyd as ’n verhoog waarop ons maskers dra en ’n “klugspel” speel. Die metafoor van bagasie en spoke uit die verlede is kragtig en resoneer met die idee van tyd se skaduwees as laste wat ons dra. Die ritme is stewig, veral in die eerste twee strofes, waar die herhaling van klanke soos “hark” en “hoop” ’n gevoel van dringendheid skep. Die slotstrofe se oproep om te vergewe is emosioneel raak, maar voel effens voorspelbaar. Om die gedig te versterk, kan jy dalk meer spesifieke beelde of persoonlike details insluit om die “ spoke” meer tasbaar te maak.

Eksperimenteer met ’n onverwagte draai in die slot om die leser te verras en die emosionele impak te verdiep.

 

5. Waar skadu en stilte stry

 

Die Karoo word hier as ’n tydlose ruimte uitgebeeld, en die gedig se krag lê in sy vermoë om die landskap se stilte en uitgestrektheid te laat saamsmelt met die tema van tyd.

Beskrywings soos “fluisterende stilte” en “lang skaduwees” is visueel treffend en dra die tema goed. Die gedig se vrye vorm pas die onderwerp, maar die oorgange tussen beelde (bv. van die Karoo na die Roggeveld- en Koedoesberg) voel soms plotseling.

Om die vloei te verbeter, kan jy die beelde meer organies verbind, miskien deur ’n sentrale emosie of gedagte wat deur die landskap geweef word.

Die slotreël is kragtig, maar probeer om die “dolle gejaag” meer spesifiek te maak—wat is dit presies wat die spreker wil ontvlug?

Jou stem is belowend; bou voort op die Karoo se uniekheid om die gedig nog meer onvergeetlik te maak.

 

 

6. Asemloos

 

Die gedig se kort, kragtige lyne en die beeld van die siel as ’n naelloper skep ’n intense, byna tasbare spanning wat tyd se verganklikheid beklemtoon. Die metafoor van die “hemelse boek” en die “laaste asem” is poëties en filosofies, maar die oorgang na die vraag oor die einde of begin voel effens vaag.

Om die gedig te versterk, kan jy die beeld van die naelloper verder uitbou—hoe voel daardie wag, daardie fokus? Meer konkrete beskrywings van die “sneur van tyd” kan die gedig se emosionele diepte verhoog.

Jou vermoë om groot vrae in ’n kompakte vorm te stel, is indrukwekkend. Eksperimenteer met nog meer sensoriese details om die leser heeltemal mee te sleur.

 

 

8. As my tyd uitloop

 

Hierdie gedig se refleksie oor sterflikheid en die tik van tyd is direk en eerlik, wat dit toeganklik maak. Die herhaling van “tik” en die kontras tussen geboorte en dood versterk die tema van tyd se onverbiddelike gang. Die slotstrofe se hoopvolle toon is bemoedigend, maar die gedig kan baat by meer oorspronklike beelde of metafore—die “doodsengel se boek” is bekend en kan dalk vervang word met ’n vars beeld wat dieselfde idee dra. Oorweeg om die spreker se persoonlike verbintenis met tyd meer voorgrond te gee; wat maak hierdie refleksie uniek vir die “ek”?

Jou stem is opreg; werk aan die verfyning van beelde om die gedig se impak te versterk.

 

 

12. Lewenspad-seisoene

 

Die seisoenmetafoor is ’n klassieke maar effektiewe manier om tyd se verloop uit te beeld, en die gedig se struktuur weerspieël dit netjies. Die optimistiese toon en dankbaarheid teenoor God gee die gedig ’n warm, hoopvolle gevoel. Tog voel sommige reëls, soos “voorspoed uit God se Genade uitspruit,” effens abstrak.

Om die gedig meer lewendig te maak, kan jy spesifieke herinneringe of tonele aan elke seisoen koppel—hoe lyk daardie “koue teleurstellings” of “blommeprag”?

Die slot is opbouend, maar probeer om dit minder verwagbaar te maak, miskien met ’n onverwagte beeld of emosie. Jou entoesiasme vir die tema skyn deur; bou daarop met meer konkrete beskrywings.

 

 

13. Trapsuutjie-tyd

 

Die gedig se ritmiese, byna dansende verbeelding van tyd as “trapsuutjie” is vars en boeiend. Die beelde van skaduwees wat “skuifel” en tyd wat “trippel-trap” skep ’n lewendige beweging wat die tema versterk. Die kontras tussen “Afrika en Londen tyd” is interessant, maar kan verder uitgewerk word om die kulturele of persoonlike implikasies daarvan te beklemtoon. Sommige reëls, soos “in grou of geluk gevou,” voel effens vaag; probeer meer spesifieke emosies of tonele insluit.

Die slot is kragtig, maar oorweeg ’n meer onverwagte beeld om die leser te laat nadink.

Jou kreatiewe benadering is sterk; verfyn die beelde om die gedig nog meer onvergeetlik te maak.

 

 

14. Ek onthou

 

Die gedig se nostalgiese toon en lys van verlange na ’n eenvoudiger tyd is emosioneel kragtig en resoneer diep met die tema. Die herhaling van “Ek verlang” skep ’n ritme wat die leser meevoer, en die spesifieke beelde, soos “toktokkie speel” en “piekniek langs die paaie,” is treffend en herkenbaar.

Tog kan die lys soms te lank voel, wat die impak verdun. Oorweeg om die kragtigste beelde te kies en dit verder uit te bou met meer sensoriese details. Die slot se verwysing na die Here is opreg, maar probeer om dit meer subtiel te weef in die gedig se geheel. Jou stem is warm en outentiek; fokus op die verdigting van die kragtigste momente.

 

 

17. Ode: Gister weer besoek

 

Die gedig se intieme toon en fokus op persoonlike herinneringe maak dit aangrypend. Die beeld van die tuin en die “stoute lag gesig” is lewendig en roer die leser. Die tema van tyd word subtiel vasgevang in die terugkyk na “gister,” maar die gedig kan baat by ’n sterker verknoping met skaduwees—miskien deur die lig en donker van herinneringe meer eksplisiet te verken. Die slotreël is hoopvol, maar voel effens voorspelbaar.

Oorweeg ’n meer onverwagte beeld of emosie om die gedig af te sluit.

Jou vermoë om persoonlike detail in te weef, is belowend; bou daarop met meer simboliek om die tema te verdiep.

 

 

18. Stilte spore

 

Die gedig se beskrywing van die duine en gemsbok skep ’n kragtige, byna mitiese beeld van tyd se stilte en verloop. Die reëls soos “stilte wat staar en nooit vergeet nie” is poëties bly die leser by.

Die vrye vorm werk goed, maar sommige oorgange, soos tussen die gemsbok en die kameeldoringboom, voel los.

Om die gedig te versterk, kan jy ’n sentrale draad—miskien die wind of die stilte—gebruik om die beelde saam te bind.

Die slot is kragtig; oorweeg om die “stilte” nog meer konkreet te maak, miskien met ’n spesifieke herinnering. Jou visuele verbeelding is indrukwekkend; werk aan die vloei om die gedig se impak te maksimaliseer.

 

 

19. Uurglas

 

Die uurglas as metafoor vir tyd is treffend en word konsekwent deur die gedig gedra. Die koppeling van pyn, vreugde en die Seun se offer gee die gedig ’n spirituele diepte wat resoneer. Sommige reëls, soos “sand van liefde wat ek oor ander kan uitgooi,” is kragtig maar kan meer spesifieke beelde gebruik om die emosie te versterk.

Die herhaling van woorde soos “uitgooi” en “lewe” skep ritme, maar kan soms oorbodig voel.

Oorweeg om die gedig te verdig deur sommige herhalings te vervang met vars beelde.

Jou spirituele insig is sterk; fokus op die verfyning van die taal om die gedig nog meer impak te gee.

 

 

21. Stil-stil terug

 

Die gedig se sagte, nostalgiese toon en beelde soos “sonlig deur die kantgordyn” skep ’n intieme atmosfeer wat tyd se verloop treffend uitbeeld. Die kinderstem en modderkoninkryke is besonders aandoenlik en veranker die gedig in ’n persoonlike verlede.

Die slot is subtiel en kragtig, maar sommige reëls, soos “tyd soos ou klanke wegkwyn,” voel effens vaag.

Om die gedig te versterk, kan jy meer spesifieke beskrywings van die “grasperk” of “kinderstem” insluit.

Jou vermoë om emosie op te roep, is indrukwekkend; eksperimenteer met meer konkrete beelde om die gedig nog lewendiger te maak.

 

 

22. Tyd vooruit

 

Die gedig se spookagtige, intieme toon en die beeld van die stoepvloer se skaduwee is kragtig en vang die tema pragtig vas.

Die beskrywings van laventel en die dofgeworde spieël is besonder treffend en skep ’n gevoel van tyd se verloop. Die slot se verlange om ’n “spook” te wees, is poëties, maar kan meer duidelik gebruik word—wie is die “jou” en waarom die begeerte om te bly? Oorweeg om die emosionele draad van die spreker se verlange meer eksplisiet te maak.

Jou verbeelding is ryk; werk aan die verduideliking van die slot om die gedig se impak te versterk.

 

 

27. Mens nie op dit gereken

 

Die gedig se refleksie oor tyd se onvoorspelbaarheid en die gebed vir vrede is opreg en resoneer met die tema. Die kontras tussen feesgety en onsekerheid is effektief, maar sommige reëls, soos “mens nie op dit gerekend,” voel effens abstrak. Om die gedig meer lewendig te maak, kan jy spesifieke tonele of emosies insluit—hoe lyk daardie “skadu van tyd”? Die slot se fokus op God is hoopvol, maar probeer om dit meer subtiel in die gedig te weef. Jou stem is warm en eerlik; bou daarop met meer konkrete beelde om die gedig se krag te versterk.

Oor die algemeen toon hierdie gedigte ’n indrukwekkende verskeidenheid stemme en benaderings tot die tema. Jou vermoë om emosie, landskap en spiritualiteit te verweef, is belowend. Fokus op die insluiting van meer spesifieke, sensoriese details en eksperimenteer met onverwagte draaie om jou werk nog meer onvergeetlik te maak.

 

SILWER:

 

1. Skyn

 

Hierdie gedig se verkenning van lig en skaduwee, veral deur die beeld van die son wat agter wolke skuil, vang die tema pragtig vas. Die kontras tussen die natuurlike skoonheid van duine en blommeprag en die duisternis van “duiwelsmagte” en “oorlogswolke” skep kragtige spanning.

Die slot se fokus op geloof en hoop is opbouend, maar sommige reëls, soos “skynheilige satanistiese mag,” voel effens oordramaties en kan meer subtiel uitgedruk word.

Om die gedig te versterk, kan jy die oorgange tussen die natuurlike en politieke beelde gladder maak, miskien deur ’n sentrale emosie of beeld wat beide verbind. Jou vermoë om groot temas aan te spreek, is indrukwekkend. Eksperimenteer met `n meer gedempte toon vir die politieke kommentaar om die poëtiese impak te behou.

 

 

2. Tydskeep op my regterhand

 

Die gedig se komplekse, introspektiewe benadering tot tyd en skryf is fassinerend, veral met die beeld van die “swart klad” en “nota bene boek” wat tyd se verloop en die spreker se selfrefleksie uitbeeld. Die tema word subtiel vasgevang in die idee van tyd wat afleidings slyp, maar die digte taal en abstrakte beelde, soos “subtiel aan stilte,” kan soms die leser se verbintenis belemmer.

Om die gedig toegankliker te maak, kan jy sommige metafore meer konkreet maak: hoe lyk of voel daardie “kneusings”?

Die verwysing na die kruis en die slot se kontras tussen die spreker en die “u” is kragtig; bou daarop met meer spesifieke beelde om die emosionele diepte te versterk. Jou filosofiese insig is sterk; werk aan die balans tussen abstraksie en tasbaarheid.

 

4. Lanterfanter

 

Die gedig se ligte, speelse toon en die beeld van die “lenterokkie” en “yl haredos” bring ’n vars perspektief op tyd as iets wat rustig verbygaan. Die kontras tussen die strand en die mall is effektief en versterk die tema van tyd se waarde wanneer dit nie vermors word nie. Tog voel sommige reëls, soos “frikkels en kreukels vergete,” effens los van die res.

Om die gedig te verfyn, kan jy die spreker se emosionele verbintenis met die “lanterfanter”-houding meer eksplisiet maak. Waarom kies sy hierdie rustige pas?

Die slot is sjarmant; oorweeg ’n meer onverwagte beeld om die gedig af te sluit. Jou vermoë om ’n ligte toon met die tema te kombineer, is verfrissend.  Bou daarop met meer emosionele diepte.

 

9. Realiteit

 

Hierdie kort gedig is treffend in sy eenvoud, met “spore in die sand” en “geïntegreerde polsslag” wat tyd se verloop en realiteit se gewig kragtig vasvang. Die bondigheid is sy krag, maar dit laat ook die leser hunker na meer. Om die gedig te versterk, kan jy een of twee beelde byvoeg om die “skadu’s van tyd” meer lewendig te maak—hoe lyk daardie spore, of wat voel die polsslag?

Die gedig se minimalisme is sy sterkte; eksperimenteer met ’n effens langer vorm om die tema verder te verken sonder om die essensie te verloor. Jou vermoë om soveel in so min woorde te sê, is indrukwekkend; bou daarop met net ’n tikkie meer detail.

 

 

10. Volg my voetspore seun

 

Die gedig se fokus op nalatenskap en die morele gewig van tyd se spore is aangrypend en resoneer diep met die tema. Die herhaling van “spore” en die vraag oor moraliteit versus selfverwyt skep ’n kragtige spanning. Sommige reëls, soos “tyd-skadu’s het van jou spore geplooi,” is poëties, maar die oorgang na die gebed in die slot voel effens skielik. Om die gedig te verfyn, kan jy die verhouding tussen die spreker en die “seun” meer spesifiek maak—wie is hy, en hoekom is sy spore so belangrik? Die emosionele kern is sterk; werk aan die gladde integrasie van die spirituele element om die impak te versterk. Jou stem is kragtig en opreg; bou daarop met meer persoonlike detail.

 

15. Bose oë

 

Die gedig se kritiese blik op die Afrika Renaissance en die verval van idealisme is gewaagd en verbind die tema van tyd met historiese en politieke skaduwees. Beelde soos “gierige oë” en “krummels vir die skape” is treffend en skep  kragtige kommentaar.

Tog kan die gedig se lengte en herhalende beskuldigings die impak effens verdun. Om dit te versterk, kan jy sommige dele kompakteer en fokus op ’n paar sleutelbeelde, soos die “reënboog se essensie,” om die emosie te verdiep. Die slot se fragmentasie is effektief; oorweeg om dit nog skerper te maak met ’n onverwagte beeld. Jou passie vir die onderwerp is duidelik; kanaliseer dit met meer gefokusde beelde vir maksimum impak.

 

25. Tanende tempo van tyd

 

Die gedig se sagte, nostalgiese toon en die beeld van die “fotoraam” en “koördinate van vergange jare” vang tyd se verloop pragtig vas. Die herhaling van “wanneer die tempo van tyd afneem” skep ’n ritme wat die leser meevoer, en die fokus op liefde is hartroerend. Sommige reëls, soos “verlustig ek my in ons,” voel effens vaag; probeer meer spesifieke herinneringe of sensoriese details insluit om die “ons” lewendig te maak. Die slot is hoopvol, maar kan baat by ’n meer konkrete beeld om die emosie te anker.

Jou emosionele diepte is indrukwekkend; werk aan die spesifisiteit van beelde om die gedig onvergeetlik te maak.

 

26. Uurglasdrome

 

Die gedig se visuele struktuur, wat soos ’n uurglas vorm aanneem, is ’n kreatiewe en kragtige verbeelding van tyd se verloop. Die kontras tussen hoop (“blink toekoms”) en smart (“dolleeg hart”) is emosioneel raak en versterk die tema. Die oorgang na die “nanag van eensaamheid” is treffend, maar sommige reëls, soos “tik-tok aanloklik,” voel effens geforseerd.

Om die gedig te versterk, kan jy die emosies in die tweede helfte meer spesifiek maak—hoe voel daardie eensaamheid?

Die slot se fragmentasie is effektief; oorweeg ’n laaste beeld om die “skerwe” te anker. Jou eksperimentele benadering is belowend; bou daarop met meer emosionele presisie.

 

GOUD:

 

 

7. Guadalupe se getuienis

 

Hierdie gedig se verhalende krag lê in die dramatiese skakeling van vreugdevolle kampverwagting na die chaos van ’n natuurramp. Die beelde van “sipres-geur” en “bliksemstrale se flitse” is treffend en vang tyd se onvoorspelbaarheid vas, wat die tema versterk. Die oorgang na die vloed is skokkend en effektief, maar die slot se gebed voel effens voorspelbaar.

Om die gedig te versterk, kan jy die emosionele impak van die ramp verder uitbou. Meer spesifieke beskrywings van die kamp se lewe voor die ramp kan die kontras verdiep. Jou vermoë om ’n storie te vertel is indrukwekkend; fokus op die emosionele detail om die leser nog meer mee te sleur.

 

11. Die aanhoudendheid van tyd

 

Die gedig se surrealistiese toon, met verwysings na Vincent, Dali en miere, skep ’n fassinerende verkenning van tyd se meedoënlose gang. Die beeld van “sandkorrels” en “donkerte jou kom haal” is kragtig en vang die tema se skaduwees treffend. Tog voel die oorgange, soos tussen die cowboy en boesman, soms lukraak, wat die vloei kan versteur. Om die gedig te verfyn, kan jy ’n sterker draad skep om die beelde te verbind—miskien deur die “skyfie glas” as ’n sentrale metafoor uit te bou. Die slot is onheilspellend; oorweeg ’n meer konkrete beeld om dit te anker. Jou benadering is opwindend – werk aan samehang om die impak te versterk.

 

16. Te veel eindes

 

Hierdie gedig se introspektiewe en byna apokaliptiese toon vang die tema se gewig met krag. Beelde soos “deurleefde aardse tent” en “hiperbool grafiek” is oorspronklik en weerspieël tyd se verwoestende krag. Die herhaling van “te veel” skep ritme, maar sommige reëls, soos “lukrake ontkenning,” voel abstrak.

Om die gedig lewendiger te maak, kan jy meer sensoriese details insluit—hoe lyk of voel daardie “verdelgende versmoring”?

Die slot se hoopvolle draai is inspirerend; probeer dit met ’n sterker beeld te anker, miskien iets wat die “skitterende son” konkreet maak. Jou filosofiese diepte is indrukwekkend; fokus op tasbare beelde om die leser nader te trek.

 

20. Spore van tyd

 

Die gedig se nostalgiese reis deur die “onthouboek” is hartroerend, met beelde soos “moerbei toontjies” en “swart satyn en silwer blom” wat tyd se skaduwees lewendig uitbeeld. Die kontras tussen kinderlike vreugde en volwasse hartseer is effektief en resoneer diep. Sommige reëls, soos “fluister ou geheime,” kan meer spesifiek wees om die emosie te verdiep. Om die gedig te versterk, kan jy die “flenterboek” verder uitbou—wat is een spesifieke herinnering wat uitstaan?

Die slot is poëties; oorweeg ’n onverwagte beeld om dit nog kragtiger te maak. Jou vermoë om emosie op te roep, is sterk.

 

23. Tydgebonde asem

 

Hierdie kort gedig se krag lê in sy bondigheid en die beeld van die “tyd-naald” wat tussen lewe en dood tik. Die “cul-de-sac” en “sonder halftyd” is treffende metafore wat tyd se onverbiddelikheid vasvang. Die gedig se minimalisme is effektief, maar dit kan baat by een of twee bykomende beelde om die emosionele gewig te versterk: hoe lyk daardie “skadu wat skuif”? Oorweeg ’n effens langer slot om die spanning van die “uitspeel-stryd” te beklemtoon. Jou vermoë om soveel in so min woorde te sê, is bewonderenswaardig; eksperimenteer met ’n tikkie meer detail om die impak te verdiep.

 

24. Skaduwees van tyd

 

Die gedig se beeld van tyd as ’n “kromgekloekte wa” is oorspronklik en vang die tema se essensie met krag. Beskrywings soos “briewe sonder adresse” en “silwer drade bo my slape” is poëties en roer die leser. Die slot se hoopvolle draai, met “flenters van lig,” is inspirerend, maar sommige reëls, soos “tyd stop nie vir wind of reën nie,” voel effens bekend. Om die gedig te verfyn, kan jy die wa-metafoor verder uitbou. Jou vermoë om nostalgie en hoop te balanseer, is indrukwekkend.

 

 

28. Kinderdae

 

Hierdie gedig se warm, nostalgiese toon en beelde soos “kaalvoetspore teen rooi duine” en “tortelduiwe gebede” skep ’n lewendige prentjie van tyd se goue oomblikke. Die tema word subtiel vasgevang in die “lang dae en kort jare.” Sommige beskrywings, soos “koffie en boerbeskuit,” is treffend, maar die gedig kan baat by ’n sterker emosionele draad—wat voel die spreker deur hierdie herinneringe?

Die slot is sjarmant; oorweeg ’n meer onverwagte beeld om dit af te sluit. Jou vermoë om ’n tydperk lewendig te maak, is sterk; werk aan die emosionele diepte om die gedig nog meer impak te gee.

 

29. Toe die skadu’s val

 

Die gedig se refleksie oor tyd se ritme en die wisselwerking tussen lig en skadu is filosofies en poëties. Beelde soos “eenbeentjie speel” en “asem-in-asem-uit” is kragtig en vang die tema se dualiteit. Die retoriese vraag aan die einde is prikkelend, maar die oorgang na hierdie vraag voel effens skielik. Om die gedig te versterk, kan jy die “vervaagde lyne” van toe en nou verder uitbou met spesifieke herinneringe. Die slot is nadenkend; probeer dit met ’n konkrete beeld te anker om die impak te verdiep. Jou introspektiewe stem is belowend; fokus op gladder oorgange om die gedig se vloei te verbeter.

 

PROSA

 

 

1. Die gejaag na wind

 

Die stuk reflekteer oor die verganklikheid van tyd en die kortstondige aard van die lewe, met ’n begrafnis as vertrekpunt. Die skrywer gebruik persoonlike verliese om die tema te verken, maar die besinning bly soms aan die oppervlak, met herhalende gedagtes oor tyd se verbygaan. Die verwysing na Afrikaanse baanbrekers voel uit plek en voeg min toe tot die kernboodskap. Die taal is eenvoudig maar emosioneel, alhoewel die slotgedagte oor ’n “ander tyd” met ewige vrede voorspelbaar is. Die stuk sou baat by dieper introspeksie of ’n meer unieke perspektief.

 

2. Vasgevang in die skadu van tyd

 

Hierdie prosa-aanbieding neem die leser na die pynlike geskiedenis van die slawehandel in Zanzibar, met kragtige beskrywings van die ondergrondse grot en die slawemonument. Die beeld van die sonstraal op die ysterboeie is treffend en vang die tema van tyd se skaduwees goed. Die vertelling is egter soms oorbelaai met historiese detail, wat die emosionele impak verdun. Die slotreël, waar ’n vrygemaakte slaaf self ’n slaaf wil koop, is skokkend maar word nie verder ontgin nie, wat ’n gemis is. Die taal is ryk, maar die stuk sou sterker wees met ’n skerper fokus op die tema.

 

3.Skaduwee van tyd

 

Die stuk begin met ’n krieketafrigter se uitspraak en beweeg na ’n breër besinning oor tyd se meedoënlose aard, met verwysings na die eerste hartoorplanting en persoonlike anekdotes. Die oorgange tussen hierdie elemente voel geforseerd, en die narratief bly fragmentaries. Die tema word breed benader, maar die verwerking daarvan is nie altyd oorspronklik nie. Die slotreël oor tyd wat harte met liefde vervang, is hoopvol maar te algemeen. Die taal is funksioneel, maar die stuk kort diepte in sy uitvoering.

 

4. Skadu’s van tyd – metgesel van menslike bestaan

 

Hierdie akademiese benadering tot die tema is indrukwekkend in sy diepte en verwysings na filosofie, psigoanalise, en neurowetenskap. Die fenomenologiese invalshoek, ondersteun deur verwysings na Kandel, Merleau-Ponty, en Jung, gee ’n robuuste raamwerk. Die stuk is egter oorbelaai met teoretiese konsepte, wat dit ontoeganklik maak vir ’n breër gehoor. Die lengte (2,125 woorde) is oormatig en verdun die impak. Die slotparagraaf is kragtig maar herhaal vroeëre punte. Die taal is presies maar soms droog.

 

5. Verspeelde kanse

 

Die stuk is ’n emosionele besinning oor die dood van die skrywer se pa en die keuse tussen ’n “half vol” of “half leeg” uitkyk op tyd. Die beeld van die populiere se skaduwees is treffend, en die kontras tussen pessimisme en hoop is goed uitgevoer. Die taal is poëties maar soms oordramaties, en die Bybelse verwysings voel stereotipies. Die slotkeuse om “half vol” te leef is motiverend maar nie nuut nie. Die stuk sou baat by meer persoonlike insig en minder veralgemening.

 

6. Om te ag vir tyd

 

Die vertelling oor die bak van ciabatta-brood as metafoor vir geduld en tyd is oorspronklik en boeiend. Die beskrywings van die deeg en die kombuis is lewendig en skep ’n intieme atmosfeer. Die tema word subtiel maar kragtig verken, met die brood as simbool vir tyd se stadige, transformerende krag. Die Italiaanse aksent is sjarmerend maar effens karikaturaal. Die slotreël verbind die metafoor goed met die lewe, maar die stuk sou sterker wees met ’n korter, meer gefokusde narratief.

 

7. Die fenomologie van skadu’s van die tyspoor binne die gemeenskap van die Kalahari-San

 

Hierdie stuk bied ’n fassinerende kulturele perspektief op tyd, gewortel in die San se leefwêreld. Die verwysings na rotskuns, genesingsdanse, en kollektiewe trauma is insiggewend en verbind die tema kragtig met kulturele identiteit. Die akademiese toon en bronverwysings is indrukwekkend maar maak die stuk minder toeganklik. Die slotgevolgtrekking is sterk maar herhalend. Die taal is presies, maar die narratief sou baat by meer narratiewe elemente om die teorie te balanseer.

 

8. Die enigma van die skadu’s van tyd in die holistiese kosmos

 

Die stuk verken tyd se oorsprong vanuit ’n kosmologiese en metafisiese perspektief, met verwysings na die Oerknal en Bybelse skepping. Die idee van skaduwees as “weerstand teen lig” is oorspronklik, maar die argument word verwater deur te veel filosofiese en wetenskaplike uitweidings. Die taal is ryk maar soms ontoeganklik, en die slotgevolgtrekking is nie heeltemal oortuigend nie. Die stuk sou sterker wees met ’n meer gefokusde benadering tot die tema.

 

9. ’n Lewe in Legato

 

Hierdie kort, poëtiese besinning gebruik musiek as metafoor vir die lewe se fases. Die vergelyking met musikale terme soos “adagio” en “fortissimo” is kreatief, maar die stuk bly te kort om die tema diep te verken. Die taal is liries maar soms vaag, en die slotreël oor “genade” voel voorspelbaar. Die stuk sou baat by meer spesifieke beelde of persoonlike insigte om die metafoor te versterk.

 

10. Lewe se vere

 

Die allegorie van Lewe as ’n voël met vreemde vere is oorspronklik en emosioneel kragtig. Die verbeelding van die lewenstuin en die karakters soos Hartseer en Vreugde is treffend, maar die stuk word soms oorbelaai met metafore, wat die fokus vertroebel. Die taal is poëties en ryk, maar die narratief sou sterker wees met ’n duideliker boog. Die slotreël oor die lewenstuin se voltooiing is hoopvol maar effens vaag.

 

11. Vir solank ek staan

 

Die boom as metafoor vir standvastigheid en tyd se verloop is kragtig en goed uitgevoer. Die beskrywings van seisoene en die boom se rol as beskermer is treffend, maar die stuk leun swaar op Bybelse ondertone, wat dit minder universeel maak. Die taal is eenvoudig maar doeltreffend, en die slotoproep om “jou doel te leef” is inspirerend maar nie besonder oorspronklik nie.

 

12. Resies teen tyd

 

Hierdie besinning oor negatiwiteit en dankbaarheid is toeganklik en herkenbaar, met die vriendin se naaldwerk as ’n effektiewe voorbeeld. Die tema van tyd se vlietendheid word goed verweef, maar die stuk verval soms in veralgemenings oor die lewe se kortheid. Die taal is reguit maar soms prekerig, en die slotreël oor ’n “lewe goed geleef” is motiverend maar voorspelbaar. Die stuk sou baat by meer persoonlike diepte.

 

13. Skaduwee teen die wind

 

Die dialogiese struktuur en personifikasie van Wind en Skaduwee is hoogs oorspronklik en skep ’n byna mitologiese sfeer. Die poëtiese taal is ryk en beeldend, met treffende reëls soos “klou aan die spoeg van jou laaste woorde.” Die stuk is egter soms kripties, en die tema word meer suggestief as duidelik verken. Die slot bring die narratief mooi bymekaar, maar die stuk sou sterker wees met ’n duideliker verband met tyd se skaduwees.

 

Stoepsit-liasering

 

Hierdie kort besinning oor tyd om te “sorteer” en tot rus te kom is eenvoudig maar effektief. Die beeld van die Bergrivier en die visarend is sjarmerend, maar die stuk is te kort om die tema diep te verken. Die taal is kalm en toeganklik, maar die insig oor tyd se waarde is nie besonder nuut nie. Die stuk sou baat by meer uitwerking of ’n sterker emosionele kern.

 

15. Brief aan Liewe ek

 

Die introspektiewe brief aan die self is emosioneel rou en kragtig, met ’n eerlike verkenning van selfliefde en vergiffenis. Die tema van tyd word subtiel aangespreek deur die idee van ’n lewensreis en spyt. Die taal is direk en hartroerend, maar die stuk leun soms op clichés soos “sand op die strand.” Die slotreël is hoopvol maar sou sterker wees met ’n meer spesifieke beeld.

 

16. Vertikale tyd

 

Die konsep van “vertikale tyd” as heilige, tydlose oomblikke is oorspronklik en diepgaande. Die Bybelse verwysings en onderskeid tussen chronos en kairos versterk die tema, maar die stuk voel soms te abstrak. Die taal is poëties en introspektief, maar die slotoproep om tyd anders te sien, is effens vaag. Die stuk sou baat by meer konkrete voorbeelde om die konsep te anker.

 

17. Kuiertyd

 

Hierdie hartroerende besinning oor Paastyd en familiebande vang die tema van tyd se verganklikheid en waarde kragtig vas. Die beskrywings van die werf, die kos, en die kleinseuntjie is lewendig en emosioneel. Die slot oor verlange as ’n “harde knop” is treffend, maar die stuk sou sterker wees met ’n effens strakker struktuur om herhaling te vermy. Die taal is warm en toeganklik.

 

 

KORTVERHALE

 

1. Roekelose Berou

 

Die verhaal draai om Hermaans Cloete, ‘n knorrige ou man wat sy buurvrou, Tisha, se lewe probeer ontwrig, maar uiteindelik self die slagoffer word van haar wraak.

Die tema van berou en die gevolge van wrok is duidelik, met ‘n draai aan die einde wat die leser laat nadink oor verraad en versoening. Hermaans is ‘n geloofwaardige, alhoewel stereotipiese, karakter – die brommende ouman met sy sigarette en geheime planne. Rianca voeg ‘n dinamiese teenpool by, maar haar skielike draai aan die einde voel effens geforseerd en kort verdere ontwikkeling. Die plot is goed gestruktureer, met spanning wat geleidelik opbou van Hermaans se kleinlike streke tot die dramatiese brandstigting en die verrassende ontknoping.

Die taal is lewendig, met humoristiese dialoog en uitdrukkings soos “aaptwak” wat die storie ‘n plaaslike geur gee. Die atmosfeer wissel tussen ligte komedie en donkerder spanning, wat die leser betrokke hou. Die oorspronklikheid lê in die slim gebruik van alledaagse elemente (soos kruideniers en sigarette) om ‘n intrige te skep, al is die “ou man vs. buurman”-konsep nie heeltemal nuut nie. Die emosionele impak is sterk, veral in Hermaans se laaste berouvolle oomblik, wat die leser laat simpatiseer met sy menslikheid. Kultureel veranker die storie in ‘n herkenbare Afrikaanse gemeenskap, met verwysings na kruideniers en bure wat afgeloer word. Die draai met Rianca en Tisha se samespanning is verrassend, maar die motivering daaragter is effens dun, wat die impak ietwat verswak.

 

 

2. Die Een wat Saamloop

 

Hierdie verhaal vertel ‘n poëtiese Boesman-mite oor tyd, herinnering en die skaduwee van die verlede. Die tema van tyd as ‘n sikliese, onvermydelike krag is kragtig en word subtiel uitgebeeld deur Oupa Uri en Gwa se gesprek. Die karakters is eenvoudig maar diep – Uri as die wysheidsfiguur en Gwa as die nuuskierige jongeling is argetipes, maar hul interaksie voel eg. Die plot is meer reflektief as aksiegedrewe, met die verhaal van Gaob wat die tema verdiep. Die taal is beeldryk, met beskrywings van die Kalahari-nag en die vuurtjie wat die storie ‘n byna magiese kwaliteit gee. Die atmosfeer is stil en kontemplatief, wat die leser nooi om saam te dink oor tyd en identiteit.

Die oorspronklikheid lê in die kulturele verankering in Boesman-tradisies, wat die verhaal vars maak vir lesers wat minder vertroud is met hierdie mitologie.

Die emosionele impak is subtiel maar blywend, veral in die slotmoment waar Gwa die gewig van “Onthou” voel. Kultureel is die verhaal ryk, met verwysings na die Kalahari en Boesman-wysheid wat dit outentiek maak. Die enigste tekortkoming is dat die simboliek soms swaarder weeg as die narratief, wat die toeganklikheid vir sommige lesers kan beperk.

 

 

3. Gwe en Kaggen – Die Stryd om die Tyd

 

Hierdie Boesman-mite fokus op die spanning tussen orde (Gwe, die maan) en chaos (Kaggen, die bedrieër). Die tema van balans tussen vernuwing en stabiliteit is universeel, maar word kragtig vertel deur die Kalahari-konteks. Gwe en Kaggen is lewendige karakters, met Gwe se kalmte wat Kaggen se grilligheid kontrasteer. Die plot is dinamies, met Kaggen se poging om die maan se lig te steel wat spanning skep, en Gwe se heropbou wat hoop bring.

Die taal is ryk en mitologies, met beskrywings van die Kalahari-nag wat die storie visueel sterk maak. Die atmosfeer is magies en gespanne, met die duisternis van die maanlose nag as ‘n kragtige beeld. Die oorspronklikheid is hoog, aangesien die verhaal gewortel is in Boesman-mitologie, versterk deur die verduidelikende voetnotas.

Die emosionele impak lê in die boodskap dat chaos en orde saamwerk om lewe te skep, wat die leser laat nadink. Kultureel is dit diep verankerd in Boesman-tradisies, wat dit waardevol maak. Die verhaal is effens didakties wat die vloei soms onderbreek, maar dit bly kragtig.

 

4. Tyd is Geld

 

Hierdie verhaal volg Magdel, ‘n enkelma wat baklei vir haar dogter Hermien se drome in ‘n finansieel uitdagende situasie. Die tema van selfopoffering en die strewe na onafhanklikheid is hartroerend. Magdel is ‘n sterk, geloofwaardige karakter, terwyl Hermien en Manie minder uitgewerk is, wat die fokus op Magdel versterk. Die plot is reguit maar doeltreffend, met Magdel se konfrontasie met Manie en haar impulsiewe werkaansoek as hoogtepunte. Die taal is eenvoudig maar funksioneel, met alledaagse dialoog wat die storie toeganklik maak. Die atmosfeer is emosioneel gelaai, veral in Magdel se innerlike stryd en haar uiteindelike triomf. Die oorspronklikheid is matig – die enkelma-verhaal is bekend, maar Magdel se moed en die koffiewinkel-toneel voeg varsheid toe. Die emosionele impak is sterk, veral vir lesers wat met finansiële of persoonlike stryd kan identifiseer. Kultureel weerspieël dit ‘n herkenbare Afrikaanse middelklas-konteks, met temas van gesinsverantwoordelikheid. Die verhaal sou baat by meer diepte in die ondersteunende karakters, maar bly meesleurend.

 

5. Klipnostalgie

 

Die verhaal is ‘n introspektiewe besinning oor ‘n sandsteenklip wat as ‘n tydkapsule dien, gekoppel aan temas van herinnering en maskers. Die tema van tyd en hoe dit ons vorm is kragtig en word subtiel verweef met geologiese en Bybelse metafore. Die verteller en Michelle is vaag as karakters, maar die klip self word amper ‘n karakter, wat die storie uniek maak. Die plot is meer ‘n meditasie as ‘n tradisionele narratief, wat dit minder konvensioneel maar fassinerend maak. Die taal is poëties en beeldryk, met beskrywings van die klip se kleure en groewe wat die leser intrek. Die atmosfeer is kontemplatief en amper spiritueel, met ‘n nostalgiese ondertoon. Die oorspronklikheid is hoog, aangesien die klip as metafoor vir tyd en menslike ervaring vars en ongewoon is. Die emosionele impak is subtiel maar diep, veral vir lesers wat nadink oor hul eie verlede. Kultureel verbind dit Afrikaanse en universele temas, met verwysings na Bybelse en Jungiaanse idees. Die gebrek aan ‘n duidelike narratiewe boog kan sommige lesers vervreem, maar die filosofiese diepte vergoeding daarvoor.

 

6. Slapenstyd

 

Hierdie humoristiese verhaal beskryf ‘n nag van snork-verwante frustrasie tussen ‘n egpaar op ‘n kampeeruitstappie. Die tema van kleinlike huweliksspanning word lig en speels behandel. Die verteller en Liefie is herkenbare karakters, met die verteller se grimmige humor wat die storie dra. Die plot is eenvoudig maar effektief, met die eskalasie van die verteller se wraakplan wat die komedie versterk. Die taal is lewendig en idiomaties, met frases soos “befoeterdgeid” wat die Afrikaanse gees vasvang. Die atmosfeer is lig en vermaaklik, met die see en karavaan wat ‘n tipiese vakansiegevoel skep. Die oorspronklikheid is matig – die tema van huwelikskonflik is bekend, maar die kampeerkonteks en die verteller se skelm wraak is vars. Die emosionele impak is lig, maar die humor laat die leser glimlag. Kultureel is dit gewortel in die Afrikaanse kampeertradisie, wat dit herkenbaar maak. Die kort lengte werk in sy guns, maar meer diepte in die karakters sou die impak versterk het.

 

7. ’n Ode aan ’n Vrou

 

Die verhaal is ‘n hartseer huldeblyk aan ‘n operasangeres wat haar geheue verloor het, gesien deur die oë van ‘n toeskouer. Die tema van tyd en die verlies van identiteit is aangrypend. Die witkop vrou en die verteller is nie diep uitgewerk nie, maar hul emosies is kragtig. Die plot is eenvoudig, met die konsert as agtergrond vir die vrou se verwarring, wat die hartseer versterk. Die taal is poëties en emosioneel, met beskrywings van die musiek en die vrou se broosheid wat die storie verhef. Die atmosfeer is weemoedig en heilig, met die musiek as ‘n kontrasterende element van skoonheid. Die oorspronklikheid lê in die unieke fokus op ‘n vergete mentor, wat ‘n vars perspektief bied. Die emosionele impak is diep, veral in die slotmoment met die geel roos. Kultureel verbind dit met die Afrikaanse waardering vir kuns en musiek. Die kortheid beperk karakterontwikkeling, maar die emosie vergoed daarvoor.

 

8. Die Windpomp se Draai

 

Hierdie verhaal volg Elna se terugkeer na haar familieplaas en haar verwerking van haar pa se dood. Die tema van erfenis, herinnering en verwerking is diep en universeel. Elna is ‘n sterk, komplekse karakter, met haar pa en die windpomp as simboliese teenpole. Die plot is goed gestruktureer, met die brief as ‘n emosionele hoogtepunt en die epiloog wat hoop bring. Die taal is beeldryk, met beskrywings van die Namibiese landskap en die windpomp wat die storie lewendig maak. Die atmosfeer is nostalgies maar hoopvol, met die windpomp as ‘n kragtige metafoor. Die oorspronklikheid lê in die plaaskonteks en die windpomp as simbool van volharding. Die emosionele impak is sterk, veral in Elna se aanvaarding van haar pa se brief. Kultureel is dit diep gewortel in die Namibiese plaaslewe. Die verhaal is amper foutloos, maar die epiloog voel effens voorspelbaar.