Plaaskersfees (Brons) 557 woorde

Ella word wakker met die veraf klank van kersfeesmusiek in haar ore.
Lui vee sy die slaap uit haar swaar oë en beur orent.
Met ‘n tevredenheid in haar siel val sy weer terug tussen verekussings.
Vandag sal die eerste kersfees in agt jaar wees wat haar gesin weer voltallig aan tafel sit.

‘n Sagte klop aan haar deur trek haar aandag af. Op ‘n skrefie skuif dit oop.
“Ella, is jy al wakker?” hoor sy haar ma se sagte stem.
“Ek’s wakker Nienie, ek is net lui.” Sy gooi haar slanke bene van haar matras af. Haar kaal voete voel die koue van die teëls terwyl sy opstaan.
Sy hak vrolik by haar ma se arm in en saam stap hulle die ruim plaaskombuis binne.
Die reuk van varsgebak hang in die lug. Ella weet dat hier in die vroegoggendure reeds ‘n storm losgekook is.
Die skaapboud staan reeds gaar op die groot houttafel, waar haar pa besig is om hom in skywe te sny. Hy kyk op en Ella sien die sagte blou oë wat met soveel deernis alles om hom beleef.
“Kom, maak jou handig my Pikkie, hier is nog heelwat om te doen.” Sy vryf oor sy verimpelde hand. “Dis reg Paps, waarmee help ek?”

Die akkerboom in die tuin gooi sy magtige skadu oor die grasperk.
Onder hom is ‘n kleurvolle gedekte tafel. Erêns in die hoek blaf ou Woef stertswaaiend van opgewondenheid oor sy skaapboudbeen.
Daar is ‘n vrolike voëlgesang van kalmte en liefde.
Die wind suis deur die blare wat ‘n lafenis bied in die warm van Desember.
Silwerklokkies klingel ‘n dans van blydskap oor die toneel wat voor hulle afspeel.

Die klank van eetgerei teen porseleinborde is hoorbaar van ver af terwyl stemme lag en gesels.
Kinderlaggies weergalm in die koel blou water van die selfgemaakte plaasdam.
Ella se Pa gee ‘n kuggie en kap effe met sy mes teen kristal.
Die stemme verstil, en met eerbied draai almal hul koppe na die punt van die tafel waar die hoof van die huis sit.
Selfs die kinders is in afwagting om te hoor wat Oupa gaan sê.
“Vandag is besonder, ‘n samesyn van geslagte op my plaas. Selfs oor die blousee se water het my kinders gekom om hierdie dag met ons te deel. Ons is voorwaar geseën. So, vandag is dit feestyd, ‘n eenheid vir ons gesin.” Ella sien die emosie in haar pa se oë opwel en hoor sy stem wat breek. Vir ‘n wyle is almal stil, maar dan is daar ‘n koor van gesamentlike hoor-hoor.
Sy sit terug in haar stoel en sien ‘n verhaal van lief maar wat nie sonder leed gekom het nie. Maar so het elke huis sy kruis. Die geheim agter dit is egter hoe mens deur situasies werk om steeds gesinsbande so sterk te kan mag hê.

‘Wyl die son in purper in die weste sak, en jakkals sy roep in die verte laat weerklink
kyk sy met trots na haar ouers waar hul boeretroos in die koel lig drink. Hulle het alles moontlik gedoen om ‘n gesin bymekaar te hou, ten spyte van seer tye.
Vandag was ‘n belewenis van nostalgiese herinneringe met stewige familiebande.
‘n Voorbeeld waarop sy verseker kan bou.
Dis met ‘n tikkie hartseer wat sy besef, samesyn van ‘n gesin is meer kosbaar as edelstene…

Rapporteer inhoud

• Issue: *
  Kopiereg inbreuk vuil taal Ongeldige Inhoud
• Your Name: *
  
• Your Email: *
  

• Details: *
  

Handig verslag