Saartjie se loadshedding Silwer 585 woorde
Dit is vanmôre weer een van daardie dae. Basjan het sy gat behoorlik vir my opgeruk. Ek is mos alewig op ‘n Maandag laat vir werk. Die kantoordeur slaan met ‘n luide ‘kwarrrr’ agter hom toe. Hy doef-doef teen die staaltrappe op terwyl hy binnesmonds mompel. “Verdomde vroumense …” is al wat ek hoor voor hy genadiglik buite hoorafstand verdwyn.
Saartjie is aspris. Haar negentien voetsek engintjie sukkel om na ‘n naweek se staan op ‘n Maandag oggend vlam te vat. Sy spoeg en stotter, dan hyg sy drie keer voordat haar asma asempie genoeg brandstof opsuig om behoorlik te kan brul. Saartjie is my stokou Volkswagen kewer. As Basjan my dalk ‘n behoorlike salaris betaal het kon ek Saartjie verruil het vir ‘n Sarah. Tot tyd en wyl moet Basjan maar sy galblaas laat ontspan en sy bitterbek in toom hou. Sela, ek het gepraat.
Ek en Basjan het ‘n Eskom verhouding – meer af as aan. Ons klein besigheidsonderneming is vinnig besig om te groei. Ek besit natuurlik die minderheid aandele wat Basjan outomaties die reg gee om baas te speel, iets wat hy met graagte onder my neus vryf. Op die oomblik is ons Eskom verhouding weer op beurtkrag skedule 3. Die verwarmers is yskoud en die ligte af. Basjan het sy kombers en kussing in die stoorkamer aan die agterkant van die kantoor ingesleep. Die woonstel is in my naam. Ek is darem nie heeltemal blond nie.
Dit is net na half vier toe ek uiteindelik my skootrekenaar se skerm laat sak. Dit was ‘n mal dag op kantoor. Basjan het wonderbaarlik van sy erg onstoke konstitusie herstel en selfs vir my ‘n koppie koffie aangebied. Ek trek my rug reguit en gril toe ek die sagte knak geluid in die derde laaste rugwerwel voel en hoor. Dit was ‘n lang dag. My sitvlak is skoon lam gesit. Ek wil so gou moontlik by die woonstel uitkom. My lyf smag na ‘n warm stort. Basjan loer onderlangs na my toe ek die kantoordeur agter my toetrek. Hy sit op ‘n lae muurtjie wat ons kantoor van die ander skei. Ek vroetel in my handsak en trek Saartjie se sleutel uit die kantsakkie. Haar deur kreun en kla toe ek hom teen sy wil in hardhandig ooptrek.
Saartjie blaf. Nee, sy grom eers en toe blaf sy. ‘n Onaardse geluid stotter onder haar enjinkap uit. Toe sterf sy. Dood. Morsdood dood. Ek draai die sleutel vergeefs. ‘n Beweging in die tru spieëltjie trek my aandag. Basjan het haar enjin kap oop en hy vroetel met haar bedrading.
“Draai die sleutel.”
Basjan beduie met sy een hand terwyl hy laag oor Saartjie se ingewande buk. Ek het al genoem dat Saartjie aspris is. Sy is nou erg aspris. Sy hoes ‘n droë swart bol met mening uit haar keelgat uit. Dan luier sy soos ‘n kat wat ‘n piering room gekry het. Basjan verskyn in die weerkaatsing van die tru spieël. Sy kuif staan windskeef en twee spierwit oë gluur vanuit ‘n pikswart gesig na my. Ek giggel soos ‘n laerskool dogtertjie.
“Basjan, gaan kry jou sleutel, lyk of jy ‘n stort nodig het.”
Vergewe en vergeet. Vergewe is maklik. Basjan kreukel sy neus en ‘n harde ‘tsjoe’ volg. Dan lag hy uit die diepte van sy maag.
“Karools, ons moet regtig vir jou ‘n Sarah gaan soek, Saartjie moet ouetehuis toe.”
Hy knipoog in my rigting terwyl hy haastig die trappies twee-twee op trippel. Vannaand sal Eskom se beurtkrag uiteindelik ter syde gestel word.
2 Kommentare
-
morne du preez
Saartjie kort net 'n bietjie liefde!
Maak 'n opvolg-bydrae
Jy moet aangemeld wees om 'n kommentaar te plaas.
Anze
Pragtig, baie dankie vir jou bydrae tot die Julie 2020 – Klanknabootsing projek