in my drome swem gedagtes rond
ver in die hemelruim verby
reik ek uit na die sterre
en vang hulle een vir een
op die melkweg langs
waar jou hande my omvou
tussen wolke sweef ons heen
soos ingelegde sterre gebotteld
ons oë vasgevang flikkerend
glimlag ons breed vir mekaar
die soetsmaak van liefde
opgetower in ons samesyn
vir altyd…
Ek wil jou in ‘n bottel bêre
in die binnesee van my siel
sodat ek eendag weer kan onthou
hoe jy my hart laat klop het
toe lig deur my vingers wou glip
toe vryheid in my
om my
vlerkloos gefladder het
toe my spore soos wasemwolke
tussen sonverslaafdes verdwyn het
want sonder dat jy dit weet
herhaal…
Wanneer jy weer Paarl toe ry
pluk vir my varkblomme langs die pad
sodat ek op ‘n gepaste oomblik
myself in die lente kan verloor
en wanneer jy weer huistoe kom
gee vir my jou ongetemde hart
sodat ek ook soos jy kan asemhaal
wanneer die dag haar ure
oor my eb en vloed.
Ja, bring vir…
Ek gee vir jou ‘n pot
om vol lenteblomme te stop:
gulhartig van kleur,
welriekend van geur.
Ek nooi jou saam
op ‘n wentelbaan
van oorvloedige geluk
in ’n liefdestuin gepluk.
Ek wys jou gul
die vreugde toegehul
van sonskynlag
in elke nuwe dag.
Die ware vind
van eensgesind,
in ‘n hart vol hoop
vir ‘n positiewe lewensloop.
Ek gee vir jou
die vreugde van onthou
dat…
“Dis heerlike lente, die winter’s verby” bruis die woorde van die ou kinderliedjie ritmies deur my stram wese. Daar’s behoorlik ‘n huppel in my stap (al is dit net in my gedagtes) want gedurende die afgelope wintertyd (letterlik en figuurlik) het ek ‘n hegter verhouding met swaartekrag gevorm. Omdat…
