Die bloedroep (Brons)

Die bloedroep (Brons)

Die son staan stil oor die Kalahari-duine. Luka herwin sy bewussyn en kreun van die pyn. Hy probeer regop kom.  “Verdomp! Hier sit die klein, geel, geplooide mens nog steeds voor my,” prewel hy. Pyn dompel Luka terug in ‘n droomlose, genade-slaap.

Khoeb vee bekommerd met sy hand oor sy gesig. Wat maak die witman hier in die diep-duine? Die witman het net kom moeilikheid maak. Hy wat Khoeb is, moet nog drie keer die maan sien voordat hy by sy ma se vuur sal eet. Die veld is droog en kos en water is skaars. Sy velsak wou hy nie swaar laai nie … nou moet hy die witman se maaggeraas ook stil maak. Die gode maak nie mooi nie.

Die bossies moet hulle werk doen, die son gaan haal die maan. Khoeb gooi weer ‘n straaltjie vloeistof uit die volstruiseier oor Luka se gebarsde lippe. Luka se oë beur oop. “Kx’ā!,” kom dit van die Boesman voor hom. Hy beduie met sy hande, gevolg deur ‘n magdom klikklanke, dat Luka moet drink. Luka neem versigtig ‘n sluk van die effe bitter vloeistof.

“Waar de hel is ek?” sy eie stem klink skor in sy ore.  “Hoe lank lê ek al hier onder die kameeldoringboom?” Die Boesman kantel sy kop van kant tot kant en loop ‘n wye draai om Luka. Die witman se bloed roep boontoe. Khoeb begin gooi die bloedbevlekte spore toe met sand. Die aasvoëls het hoeka weer ‘n draai kom sirkel. Die jakkalse sal pla as die maan se tyd kom…

Die gedreun van ‘n 4×4 ryding skeur die Kalahari-stilte. Khoeb lê plat op sy maag en loer oor die duin met skrefies oë.  Die kameelkleur vierwiel met twee witmans het geen respek vir bos of dier. Khoeb se hart ruk as hy die skietstok in die passasier se hande sien. Jagters? Hy skuifel terug en draf gebukkend tot by Luka.

Die klikverduideliking word aangevul met geel hande wat ‘n stuurwiel naboots gevolg deur skietstok-aksie. Luka se verwilderde oë en poging om regop te kom vertel vir Khoeb dat die witman die aankomelinge vrees. Die bebloede man is in geen toestand om saam met Khoeb oor die duine te draf om te vlug nie.

Khoeb druk Luka plat en begin graspolle uitruk en oor hom gooi. Hy moet die witman wegsteek. Luka wil eers keer, maar besef gou sy kragte is te min. Luka, nou bedek met sand en graspolle se hart klop in sy keel. Khoeb grou vir homself ‘n holte agter die kameeldoring en krul homself daarin op.

Die ryding is nou baie naby. Luka kan homself nie keer om ‘n sagte swetswoord te uiter nie.  Dan is dit nou so, hulle gaan hom kry. Die grashamels beperk sy uitsig en Luka verskuif ‘n paar los spriete om beter te kan sien. Die voertuig se dreuning kom al hoe nader. Dan in ‘n oogwink verskyn ‘n bekende nommerplaat oor die duin. Luka kan sy oë nie glo nie. Hy gooi die gras van hom af om beter te sien.

“Pa!” roep hy so hard as wat hy kan toe hy die bestuurder eien. Khoeb vlieg orent en som die situasie blitsvinnig op. Die bloedman ken die witman met die skietstok. Die bloedman roep hom. Hy wat Khoeb is moet die skietstokman gaan haal. Die 4×4 is reeds in die volgende duine-straat, maar Khoeb se voete is springbok-rats en hy ken hierdie stuk aarde.

Die 4×4 kom in ‘n sandwolk tot stilstand. “Wat de josie soek die Boesman?” uiter Bart toe die klein, geel mannetjie ‘n paar meter voor die ryding in spring met sy hande waaiend in die lug. Weer word daar met gebare beduie. Khoeb draai in sy spoor om en begin draf. Hy loer oor sy skouer om seker te maak dat die groot-geraas hom volg. Verdwaas volg Bart die Boesman, is dit moontlik dat hy Luka gevind het? Lewe sy seun nog?

Onder die kameeldoringboom het Luka weer sy bewussyn verloor. Bart en Stefan, Luka se broer, tel Luka op en maak hom so gerieflik moontlik op die agterste sitplek.

“Pa? Die sindikaat?” vra Luka half deurmekaar. “Almal aangekeer, ou Seun. Net buite Kuruman is die eerste manne vasgetrek. Hulle het soos voëltjies gefluit tydens die ondervraging. Jou infiltrasie en speurwerk was uit die boonste rakke.

Die bliksems het jou behoorlik gepeper met die lood. Ek vertel jou later alles; ons moet jou nou net eers by ‘n hospitaal kry,” verduidelik Bart.

Khoeb se gesig verhelder toe Bart vir hom ‘n bottel yskoue water aangee voordat hulle vertrek.

“Die bloedman is nou veilig,” klik-praat Khoeb met homself. Hy gaan haal sy velsak uit die boom, wuif ‘n laaste groet en begin draf … sy ma se vuur wag.

(Woordtelling: 788)

©Retha van Deventer, September 2024

Rapporteer inhoud

• Issue: *
  Kopiereg inbreuk vuil taal Ongeldige Inhoud
• Your Name: *
  
• Your Email: *
  

• Details: *
  

Handig verslag