(on)verganklikheid

 

 

vanmôre glooi sonskyn oor verlate see,

en ons vergeet hoe vinnig alles verbygaan.

wingerd se blare val, die storms kom en gaan,

wat bly, is net ‘n oomblik se skaduwee van verlede

 

berge bly staan, sterre skyn aan helmeltrans,

liefde bly bestaan, ook wanneer ons verbygaan.

want in ons hart, waar geheue onverganklik woon,

lê al ons herinneringe, wat nooit verouder nie

 

my lewe is ‘n draad, wat langsaam vervleg,

elke oomblik wat verstrek, is ‘n stadium verby.

ek kom, ek groei, ek blink, ek trou,

en dan, my tyd is op, en my verhaal is vertel.

 

© Tearlach.