Kronkelberg se hande

Male sonder tal, onthou ek jou
en voel die are, soos Kronkelberg
wat jou hande selfs sterker laat lyk –
hoe hulle kon vasvat
en raak-raak óók sag
die verslaenheid
agter die tralies in my oë
met jou vingerpunte raak;
waarheen het jy, ná die kluite soos hael
op die bêreboks geval het,
ver van my gaan dwaal?
Dood is ´n nare koue plek, vir my,
aan hierdie kant van jou laaste bêreplek.

Eendag sal ek óók, as ek gelukkig is,
daar kan wees waar jy nou is –
dalk herken ek jou
aan Kronkelberg se hande.

© Eduard Smith

Rapporteer inhoud

• Issue: *
  Kopiereg inbreuk vuil taal Ongeldige Inhoud
• Your Name: *
  
• Your Email: *
  

• Details: *
  

Handig verslag