Beleef ons moontlik ’n tyd van groot verandering?

Soms is dit moontlik om gebeure in jou lewe waar te neem wat jy nie anders kan beskryf as ʼn triomfboog nie – jou eie “Arch of Victory”. Dit is daardie gebeurtenis wat jou lewe in twee deel, ʼn voor en na. Soms gaan dit gepaard met ʼn dag en datum maar meestal sal dit ʼn tydperk aandui. Dit mag ʼn vrolike affêre wees of dalk ʼn baie traumatiese geleentheid. Dan kan ek ook nie help om te wonder of die hele mensdom nie nou voor hul eie triomfboog te staan gaan kom nie, en hoeveel van daardie’s dit so sal waarneem en besef dat daar dalk noodgedwonge veranderings in hul lewensstyl sal moet plaasvind.

Persoonlik geniet ek hierdie gedwonge stilte. Of liewers, ek is onder geen omstandighede bang vir stilte nie. Die feit dat dit so te sê almal regoor die aarde raak, maak alles net soveel interessanter. Geen vliegtuie wat dag en nag oor die huis dreun nie. Geen verkeersknope nie en selfs die snelweë is verlate. Niemand jaag om die kinders betyds by die skool te besorg nie. Inteendeel, selfs die vrolike kinderstemme is stil want die twee skole om die hoek se hekke is al ʼn week of twee gesluit.

Wat my die meeste van stilte laat hou is die tyd vir introspeksie – en oh, ek weet hoe bang die meerderheid is om met hul innerlike gekonfronteer te word! Dit is byna lagwekkend om mense se geskarrel waar te neem en hul drang om die hele tyd besig te bly, want dit is in die stiltes wat jy kans kry om jou hart te hoor praat. Vir baie ʼn onbegonne taak omdat hul kop so besig is met ʼn alewige geraas, die ongemak duidelik sigbaar. Ek is seker dat indien dit moontlik was, sou diegene wat algehele stilstand en stilte vrees eerder uit hul vel wou klim en kaal die straat af hardloop as om stil te staan en hul skadukant te konfronteer.

Maar hierdie stilte is die gevolg van ʼn globale krisis. En soms wonder ek of die heelal, die aarde self, nie soms so ʼn gebeurtenis laat plaasvind om bietjie getalle beheer toe te pas nie, of dalk net die natuur ʼn blaaskans te gee en te herstel van die mens se nimmereindigende inmenging en vernietiging.

Sover dit myself betref, ek weet dat ek lank reeds voorbereid was op ʼn tydperk soos hierdie, hoe vreemd hoe dit ookal mag klink. Ek het my triomfboog reeds beleef en weet ons ook hierdie krisis sal dit oorleef. Is dit ooit ʼn krisis? Dat die virus en tyd van afsondering verby sal gaan, maar ek weet ook dat dit iewers in die toekoms weer sal gebeur. Mens kan net nooit, “nooit” sê nie. En, of jy dalk siek sou word en dit oorleef (miskien nie), weet ek dat jy nog steeds OK sal wees. En jou familie sal ook OK wees want die lewe self is eintlik net ʼn illusie.

(Woordtelling 500)

Rapporteer inhoud

• Issue: *
  Kopiereg inbreuk vuil taal Ongeldige Inhoud
• Your Name: *
  
• Your Email: *
  

• Details: *
  

Handig verslag