Soveel so
Daar waar die dag en
nag ‘n horison deel
die groet ooplê
wil ek wag op jou
die sonsverduistering
uit my oë haal
En neerlê voor jou
want sien
oopgekerf het jy my gelaat
waar die alfabet
jou mond verlaat
en letter
vir letter
vir letter
het jy die lus
uit my gehaal
soveel so
dat my dag kom sterf
aan die mond van
jou alfabet
wat
net
kerf
kerf
kerf
2 Kommentare
-
Viooltjie
jou denke en emosie goed oorgedra, hier :-)
Maak 'n opvolg-bydrae
Jy moet aangemeld wees om 'n kommentaar te plaas.
Koekekranka
Ek geniet jou gebruik van beelde, fyn taalaanwending en veral jou slot wat in herhaling wegsterf as aanhoudende eentonigheid veroorsaak soos van 'n keffer se gekê-kêf-kêf... En ek lees duidelik die oorsaaklikheid van 'n dieplê pyn. Emosievolle werkie!