See van vergetenheid

Tot aan die ruigte
stilte waterkant
verglans die son
se skuinse middag’vuur

Tot die naaktheid van my hart
kraak en skroei
dis hier waar die stilte
soos klip roerloos die vrae verdroom

Sluit ek my oӫ
in die rustigheid
sodat ek alles raaksien
en luister tot ek die waarheid
kan hoor

Alles lyk so sag
ek wil sing,
maar die wysie wil nie posvat
stil die klanke
weg die luister

Dis net jammer
mens se drome
word soms gesteel
want dan dans die waarheid
tussen rotswande van vergetenheid