Dankbaar oor my lewensreis

Met ‘n warm koppie boeretroos tussen my koue hande, tuur ek die vlaktes in. My gedagtes loop ver en wyd, verby al die hoë geboue en bome, oor die koppies en bergtoppe. So ver terug dat ek doelbewus spinnerakke moet afstof om helder te kan onthou.
My lewensreis tot hier was vol kronkels en draaie. Soms het ek heeltemal die pad byster geraak en soos ‘n blinde rondgetas op verdwaalpaaie. Maar telkens was daar ‘n Hand wat my kom red het van ondergang, my weer geduldig teruggelei het na veiligheid. Daar was diep, donker dale waar ek moes deur, maar darem ook hoogtes vol vrede en seën.
Ek wonder soms of ons (aan die begin van ons lewenspad) nie angsaanvalle sou kry as ons moes weet wat alles vir ons voorlê in die lewe nie?
Maar die goeie nuus is dat ons die pad MOET stap en kan kies om ‘n Reisgenoot saam te nooi.
DIT was die beste besluit wat ek in my lewe gemaak het. Om daardie Reisgenoot saam te nooi op my lewenspad.
Hartseer en trauma het sommer vroeg aan my lewensdeur kom klop, toe ek maar sewe jaar oud was. Dis tóé dat ek ‘n hand gesoek het om vas te hou. Een wat nie wankel of my in die steek sal laat nie. Daardie Hand het ek gevind en klou nog steeds verbete daaraan vas. Sonder daardie Hand sou ek dit nooit tot hier gemaak het nie, daarvan is ek seker.
Dis te danke aan daardie Hand dat ek vandag kan terugkyk en my hoof in ootmoed en dankbaarheid buig oor al Sy liefde, trou en genade, asook die voorreg om oral spatsels seën te sien skitter, soos fyn onverdiende diamantjies.
©Driekie Grobler

Rapporteer inhoud

• Issue: *
  Kopiereg inbreuk vuil taal Ongeldige Inhoud
• Your Name: *
  
• Your Email: *
  

• Details: *
  

Handig verslag