Jongste aktiwiteit:

Die deugde van dissipline.

Die deugde van dissipline.

Vandag kyk ek met vreugde en dankbaarheid terug op die herinneringe van my ouers se liefdevolle dissiplinêre benadering. In die dae wat ek opgegroei het was dissipline hoog op die agenda van ouers. My ouers het nooit gehuiwer om my te ondersteun en te motiveer nie, selfs in daardie oomblikke toe ek ‘n pad van ongehoorsaamheid gekies het. Deur hulle manier van opvoeding het ek geleer dat dissipline nie ‘n koue, onbuigbare muur is nie, maar eerder ‘n samehangende en liefdevolle netwerk wat ons as kinders beskerm en aanmoedig om sinvol te groei.

Dissipline binne die ouerhuis het nie net betrekking op die sigbare gedrag van ‘n kind nie, maar ook op die innerlike waardes en selfbeeld. My ouers het my die waarde van integriteit en eerlikheid geleer, en hulle het my herinner om myself te aanvaar en myself lief te hê, ongeag foute wat ek op die pad gemaak het. Hulle het my altyd laat onthou dat ek ‘n unieke en waardevolle mens is, en hulle het my geleer om gesonde selfvertroue te hê in wie ek is.

Dissipline het my ook die belangrikheid van deursettingsvermoë en verantwoordelikheid gewys. So het ek geleer om verantwoordelikheid te aanvaar vir my eie dade en om my foute te konfronteer, eerder as om die skuld op ander te pak. Dit het my geleer om besluite met oordeelkundigheid te maak en om nie oorhaastig en impulsief op te tree nie. Ek het ook geleer om nie te vrees om moeilike situasies aan te pak nie, want ek het geweet dat my ouers my sou ondersteun en my deur enige moeilike uitdagings sou help.

Dit sê nie dat die pad na volwassenheid altyd maklik was nie, en daar was tye wat ek selfs my ouers se motiewe betwyfel het. Maar later het ek besef dat die dissiplinêre riglyne wat hulle gestel het, ‘n belangrike fondament gelê het vir my eie innerlike dissipline en die vermoë om my doelwitte met vasberadenheid na te streef.

Deur die jare het ek ‘n besef van waardering ontwikkel vir die groot geskenk wat my ouers my gegee het – die gawe van sterk persoonlike waardes, empatie, en doelgerigtheid. Ek het gesien hoe baie van my vriende nie dieselfde geleenthede gehad het nie en hoe dit ‘n verskil gemaak het in hulle lewens.

So het ek hierdie rykdom van dissipline en selfbeheer oorgedra in my eie gesin. Ek het besef dat dissipline nie ‘n eenmalige les is nie, maar ‘n aanhoudende proses van leer en groei. Dit gaan oor hoe om ‘n voorbeeld te stel vir my kinders en om hulle met liefde en genade te lei wanneer hulle foute maak. Ek wil hulle die ruimte gee om te eksperimenteer en te leer, maar met die gerusstelling dat ek daar sal wees om hulle te ondersteun en te rig.

Ek het ontdek dat dissipline binne die ouerhuis nie ‘n rigiede stel reëls is nie, maar eerder ‘n vloeibare verhouding tussen liefde en rigtingwys. Vir ons as ouers gaan dit daaroor om ons kinders se unieke self te erken en te vier, maar ook om hulle die grense te bied wat hulle sal help om ‘n stewige basis vir hul lewens te bou.

As ek na die glimlagte en suksesse van my kinders kyk, besef ek dat hierdie geskenk van dissipline my ouers se grootste nalatenskap is. Dit is ook die nalatenskap wat ek op my beurt wil deurgee aan die volgende geslag – ‘n nalatenskap van liefdevolle en ondersteunende dissipline wat hulle sal help om hulle plek in die wêreld vol te staan en ‘n positiewe impak te hê.

Ek wil graag afsluit met Efesiërs 6:4 (1983 Vertaling) “En vaders, moenie julle kinders so behandel dat hulle opstandig word nie, maar maak hulle groot met tug en vermaning soos die Here dit wil.”

Hierdie “groot maak” van ʼn kind sluit in selfbeheersing, korrekte en liefdevolle dissipline.

Mag ons kinders die vrug van ons opvoeding smaak in hulle lewens.

©MarleneErasmus
31/07/2023

(665 woorde)




1 Kommentaar

Maak 'n opvolg-bydrae

Up
Top Ranked Users

[joinup_core_top_members columns=”1″ space=”no” max_members=”3″ behavior=”columns” columns_responsive=”predefined”]

Activity Feed