Jongste aktiwiteit:

Liefde in Joslingstraat. (BRONS)

Liefde in Joslingstraat.

Liefde speel so ʼn tamaai groot rol in ons lewens. Alhoewel dit ʼn ernstige onderwerp is, kan ek nie anders as om lekker saam te giggel as ek so tong-in-die-kies die verhaaltjie van my ouma vertel nie.

Ouma Lilly se huis was groot en wit met ʼn wye rooi politoer- voorstoep. ʼn Regte veilige hawe vir ons. Die trappies was omraam in groen met beddings petunias wat wieg in die wind.

Ouma maak tuin nat en praat met so ʼn gemaak verergde stem: “Julle maaifoedies! Julle moet julle neste op ʼn ander plek gaan maak! Vir wat nou hier teen my spierwit muur?” Kompleet asof die swaeltjies haar kan hoor, swaai en swiep hulle deur die lug. Hulle verspil nie hulle asems met ʼn sarsie tjirp nie, maar gee vermakerig net so een laaang tjjjjjjjjjjrr voor hulle wegvlieg.

So is oupa Myburgh dood in die laat sestiger jare en ouma Lilly het die drade opgetel en aangegaan met haar lewe.

Ouma Lilly met haar netjiese woning was bekend op ‘Die Rand’ in Upington.

Vroegoggend voor die eerste hanekraai vind jy haar waar sy die werf hark en vee. Geen blaar te vind. Dan volg die natleiproses – die grasperk, lemoenbome en haar fyntuin. Dit is die soet geur van petunias wat jou begroet. Geelkopvinke wat vrolik kwetter in die treurwilger by die visdam in die hoek van die erf.

Ouma Lilly was ʼn jong weduwee van net ses-en-vyftig jaar oud, aansienlik en goed versorg daarby. Dit is veral haar fyn sin vir humor en geaardheid wat haar so bemind gemaak het.

So het die wewenaars van die dorp net gewag dat die tyd verbygaan dat dit fatsoenlik sou wees voor hulle kom kuier.

Hoed in die hand, kom oom Natie getrou elke Saterdag om te kom koffie drink. Die kuiertjies het al langer geword aangesien oom Natie ander planne in gedagte gehad het.

Laat een somersdag stap ouma saam met oom Natie na die voorhekkie om te groet. Na baie kuggies en met groot bravade kom die vraag: “Lilly, die saak staan nou so. Ek is eensaam en jy is ook alleen in hierdie groot huis van jou.” “Ek het nou gedink: Kom ons twee trou, hulle sê mos nie verniet twee is beter as een nie?”
Ouma Lilly skrik haar boeglam en dink aan die eerste ding wat in haar kop opkom.
“Ag nee, ou Natie! Ek is mos lankal op die paal!” Die groot halfmaanglimlag verdwyn soos mis voor die son. Hoed word vinnig op die kop gedruk en met ʼn vinnige mompelgroet: “Nee, dan is dit reg Lilly, dan gaan ek maar eers”, verdwyn hy straataf.

Verdwaas wonder ouma Lilly wat het gebeur toe sy besef wat presies sy vir Natie gesê het. Sy skaterlag so hard dat jy haar tot onder in Josslingtraat kan hoor. “Gie-gie . . . heggeee . . . hêê . . . gie-gie …” Met haar hele lyf wat skommel van die lekkerlag, kyk sy die stofstreep agterna. Nodeloos om te sê was dit die laaste sien van die blikkantien. Die toeloop van die wewenaarkuiertjies het spoedig opgedroog soos ʼn stroom in die dorre Noord-Kaap.

©Marlene Erasmus
19/09/2020
(531 woorde)




1 Kommentaar

Maak 'n opvolg-bydrae

Up
Top Ranked Users

[joinup_core_top_members columns=”1″ space=”no” max_members=”3″ behavior=”columns” columns_responsive=”predefined”]

Activity Feed