Vuurspoor
In die herfs van daardie jaar
was die Weskaap aan die brand
en ‘n vlam het oor die berg gebaan
van Stellenbosch tot Jonkershoek.
Die rook het hoog en wyd
oor piek en dal gehang.
En tóé
toe het ek na reën verlang –
nes die fynbossaad wat in die asspoor lê
en soos lelies van die vuur wat – binne enk’le dae –
‘n blomsteel laat verrys
deur die verskroeide aarde
se puin, en swart
. . . en grys.
© C. Shaw
22 Mei 2016
Viooltjie
Ek skryf grotendeels gedigte vir ontspanning. Ek skryf graag oor die natuur, mense en hul stories en plekke wat ek besoek het. Ek doen dikwels 'n bietjie navorsing oor 'n onderwerp voor ek skryf, want ek geniet dit om te leer. Ek hoop altyd om darem 'n emosie of twee wakker te maak met dit wat te sê het, en dat julle lekker saam sal lees :-)
2 Kommentare
-
Kiekies
Dit bly darem 'n Godswonder na die vuur! Pragtige opbouende gedig!
Maak 'n opvolg-bydrae
Jy moet aangemeld wees om 'n kommentaar te plaas.
neels
Carma dit is maar net jy op jou beste