Takke in Dieselfde Wind

Op ‘n koringplaas langs ‘n nuut gespande draad
Staan twee bejaarde bome ewe kordaat
In die veld omring deur goudgeel koring gerwe
Teen die blou lig is die twee se silhoeët uitgekerwe

Ingedagte jaag almal verby na waar hulle gaan
Onbewus van die twee bome wat daar staan
Hand aan hand is hulle in tak en loof vervleg
Soos ou getroudes in toewyding en opreg

Seisoen na seisoen het hul saam gegroei
Deur wind en weer en met koue bemoei
Staan hulle saam om die wêreld in die oë staar
Al verloor hulle jaar na jaar elke blaar

Diep gewortel in die sanderige Sandveld grond
Ondersteun hulle mekaar in hul huweliksverbond
Saam deel hulle die voeding en genade vog
Om soos een met hulle groen loof te spog

En soos hulle meer volwasse raak
Word daar plek vir ander gemaak
Skadu kolle om teen die son te beskerm
Met koelte word die vee in lafenis ontferm

Selfs wanneer dit lyk of alles skeef loop
En die mens gaan lê in onbeholpe wanhoop
Of dit lyk of die wêreld besig is om te vergaan
Sal die twee ou bome in die eg regop bly staan