tyd

 

langsaam vlieg tyd verby

in dit self geen veerkrag

eers stadig in jou jeug

dan begin dit bokspring

dae voel soos ure,

maande word weke

jare glip uit jou hand

eens oorvol ure

raak leeg en vaag

soos tyd homself

smullend verteer

so verdun die sop

van jou verweer

droog jou vel op

maak dit plooie

wat skeure aandui

wat emosies uitloog

verdorde gedagtes

reg om te hersirkuleer

in die grond van tyd

tyd is soos fynsand

wat deur die gleuwe

van mens se lewe sif

jou vergissend knaag

oor wat belangrik is

dalk moes gewees het

soos tyd uit oumens se lewe drup

kondenseer dit druppel vir druppel

op die spieël van die jeug

 

Ó Tearlach.