Die storm wat woed

oor die vlaktes kruip die nagskaduwees nader

in die verte soen die geelglansson die horison

om oor die Namibiese aarde silhoeëte af te ets

ontplof die goue strale oor die aarde se buik

en terwyl windpompe ritsmies polsslag

galop swart skaduwees golwend oor die duine

tot die storm die aarde genadeloos kasty

 

net so broei daar ‘n storm in my hart

sodat die kalmte en donderweer met mekaar stoei

hang my siel halfstok aan die sekelmaan

bliksemstrale vinger deur my hartskamers

verniel dit elke aar wat my menswees verwoes

ek smeek dat die stiltes weer oor sal neem

weet ek na my innerlike storm is daar weer hoop

 

al loop ek nou die pad stoksiel alleen

weet ek met geloof in Hom en my toekoms

agter die storms van my lewe is daar hoop

al wat nou oorbly is my hartseer en pyn

as die storms deur my gemoed brand

ons liefde en saamwees is vir pyn verpand

daarom groet ek jou nou vir oulaas vaarwel

sodat ek weer al die skerwe kan optel

en dat die koue storms nie my hart kan aanraak

die winter vir lente in my lewe moet plek maak

©Kopiereg Linda du Plessis 2024