Jongste aktiwiteit:

Poort van die heuningbye – Hoofstuk 21

Poort van die heuning bye(H21)

Emily maak haar wit kant sambreel oop, sy hou dit omhoog die kontras van die netjies

geklede dame en die wit sambreel in die fyn geweefde” bruid kant” teenoor die

verhongerte vrouens in swart geklee maak ’n makabere indruk op die geoefende oog.

“Juffrou Emily”

“Martie geen Juffrou nie gewoonweg Emily asseblief, wat wou jy my vra of

meedeel?”

“Emily ek moet u waarsku my mense gaan ’n vyandige houding aanneem

teenoor u want vir hulle verteenwoordig u die Britse Volk en die bitterheid

teenoor Brittanje het oorgegaan tot ‘n ongekende haat die in die verre toekoms selfs in die verre geslagte nog sal voort duur”

“Martie verduidelik aan my waarom Kitchener die vroue in die kampe plaas?

volgens die Oorlog kantoor se nuus in Brittanje is dit om die vroue en kinders

beskerming te bied?”

“Beskerming, Emily glo jy dit? die Boer vroue staan by hulle mans en

Kitchener weet dat as ons sterf die mans die oorlog staak en moet buig voor die

Britte . Die haat vir sy aksie het reeds die liggame en brein betrek van die boere

vegters soos ʼn ongeneeslike swerende wond die nooit genesing kan vind nie dit sal

vir geslagte bly sweer”

Die stank vanaf die toilette is onuithoubaar. Emily gryp na haar fyn
.
geborduurde sakdoek en hou dit voor haar mond en neus soos ʼn masker in ʼn

operasie saal.

“Martie van waar kom die stank?”

“Emily van die toilette, die emmers word nie leeg gemaak nie en staan vir dae buite”

“Het julle dit aangemeld?”

“Aangemeld? Ons het versoek dat die toilette skoon gemaak moet word, ons

beddens kry om op te slaap, stoele om op te sit, brandhout om te kook, mediese

voorsiening, doodkiste vir ons sterf gevalle, seep om te was, water om mee te was,

wat dink u was die antwoord op ons versoeke?”

“Vertel my, ek wil dit graag weet?”

“Julle is vuil mense! die niks beter gewoond is nie. Ons was soos honde

weg gejaag uit die kantoor van die Offisier in bevel”

Met haar sakdoek voor haar neus stap Emily direk na die stinkende toilet

Emmers.
“Martie neem uit my sak my kamera en neem ʼn foto asseblief”

Emily hou die handsak uit na Martie. Martie maak dit oop en haal ʼn klein

vierkantige kamera uit, die Afrikaners noem dit kort weg die “Doos kamera” sy neem

sorgvuldig die foto maak seker dat dit in fokus is en wil dit terug plaas in die handsak

as Emily haar versoek om dit voorlopig in haar hand te hou vir meerdere foto’s.

Die vroue drom saam voor die tente in afwagting van Martie en die Engelse

Vrou.
“Wat wil sy van hulle hê,? of bring sy meer ellende mee?” Dit is die vra onder mekaar

Emily groet die vroue vriendelik dit is Tante Nellie Vermaak wat na vore tree

“Martie vertel haar dat ons mense nooit lewend uit die hospitaal kom na

opname nie daarom durf ons nie enige hulp aan neem van die sogenaamde Engelse dokters nie”

“Sekerlik Tante Nellie, ek sal dit meld”

Emily is diep getref deur die vele ellende en die haglike lewens omstandighede,

ook onder die bruin mense in die kamp.

“Emily ek moet jou hier verlaat want ons moet ʼn kind gaan begrawe”

“Martie ek wil die begrafnis bywoon as dit mag?”

“Sekerlik Emily, maar daar is geen doodskiste beskikbaar nie en die kind is toe

gedraai in ʼn linne onderrok so moet ons die dooies nou ter ruste lê in die barre

aarde”.
Emily volg die vroue na die begrafplaas, wanneer hulle Prys die Heer met

blye galme begin sing besef sy dat hierdie vroue alles aanvaar wat die Here oor hulle

bring en dat hulle geloof groter is as die oorlog self.

Emily vertrek na die ander kampe Norvalspoort, Aliwal Noord, Springfontein,

Kimberley en Oranje Rivier. Die skokkende toestande heers in al die kampe, met volle

vertroue stuur sy haar bevinding aan die Liberale party, sowel as haar verslag met

foto’s aan die Britse Koerante.
Die publikasie van die foto’s laat Kitchener geen ander keuse as om Emily

op die eerste boot te laat plaas en te laat deporteer uit Suid Afrika.

Hy stel die koerante in kennis dat alles wat sy aan hulle weergee het moet

beskou word as leuens teen oor die magtige Britse Volk.

Emily word in haar geboorteland beskou as ʼn ongewenste persoon. Sy word in

ballingkap gestuur na Frankryk waar sy haar verhaal skryf oor die toestande in die

kampe “The brunt of war and where it fell” die werk maak groot indruk op die

Europese bevolking en daar word veel simpatie betoon aan die stryd van die boere en Emily gaan voort met haar insameling aksie vir die kampe.

Martie sien Tante Hanna van Zyl op haar knieë wiegende heen en weer voor die

tent al roepende!:
“Here waarom wil u ons nie meer ken nie? Ons aanvaar u straf,

maar waarom steeds meer en meer u karwats oor ons rug laat gaan. Genoeg is

genoeg Heer!”

Martie probeer die knielende vrou orent help.
“Wat is verkeerd Tante Hannah?”

“Martie die berig het my bereik dat die Engelse nou die Kaapse Rebelle fussileer

daar is nog geen wet op die boeke nie, maar omdat hulle simpatiek betoon aan die

Boere word hulle net dood geskiet, koelbloedig Martie net koelbloedig dit is die Goddelike waarheid. Die Here het Sy gesig teen ons gedraai!”

“Tante dit is sekerlik net stories, die Engelse sal nie oorgaan tot sulke

dwaashede nie”

“Martie my swaer Hendrik van Heerden, van die plaas Sewefontein in die

Noordkaap het proviand verskaf aan die kommando van Kommandant Kritzinger. Na

die vertrek het die soldate van Kolonel Gorringer ʼn inval op die plaas gedoen, Hendrik

was gearresteer en na die dorp geneem vir teregstelling”

“Tante wat vertel u my nou? dit is iets onheiligs!”

“Martie op die dorp was al die “Ongewenstes” dit is nou die Predikant en die

hele gemeente geforseer om die teregstelling by te woon”

“Tant Hanna, is dit nie net ʼn rondloper storie nie? Dit kan tog nie waar wees nie?”

“Martie dit is die Goddelike waarheid. Hy moes op ʼn stoel sit langs die vers

gegrawe graf, twaalf soldate het hom geskiet en hom met stoel en al in die gat laat

val daarna het hulle water in die graf laat loop en kalk oor hom gestrooi”

Martie slaan haar arms om Tante Hannah.
“Waar is God, het hy ons verlaat?”prewel Martie soos in ‘n gebed.

Word vervolg

Navorsing: Geskrifte Hobhouse
Fusillering “So het hulle gesterf”deur Jooste en Oosthuizen

Karakters fiktief.




Maak 'n opvolg-bydrae

Up
Top Ranked Users

[joinup_core_top_members columns=”1″ space=”no” max_members=”3″ behavior=”columns” columns_responsive=”predefined”]

Activity Feed