TYD

Sweef my hand geluidloos
net bokant end van grashalms,
waar hul wiegend
in westewind dans.

Suis die klank van leegte
‘n melancholiese wysie
van ongevraagde verlange,
onbekende nastolgie.

Waai my eens linnewit rok
‘n patroon teen my lyf.
Afgeëtste beeld
teen die goud van ra.

Loop ek in stilte
na die einde van my tyd.
Terwyl leemtes agter my vergader
om eensaamheid te terg.
Paula Paxton©
FOTO GELEEN UIT GOOGLE

Rapporteer inhoud

• Issue: *
  Kopiereg inbreuk vuil taal Ongeldige Inhoud
• Your Name: *
  
• Your Email: *
  

• Details: *
  

Handig verslag