Wanneer die stof gaan lê

ver heen kyk ek by my venster uit
staar na niks diep geraak in wese
denke rol my gemoedere vol
snydend sny die woorde
ongegronde leuens spoel oor hul lippe

saam gekloek en saam geskinder
dink hul ek weet nie wat om my aangaan
stoot gedagtes elke greintjie
skets soos ‘n prentjie voor my oë
iemand en ek weet ook wie

speel ‘n ontsaglike rol in vernietiging
van ondermyning sover dit kan
geen wind of weer kan hul keer
oor wie hul loop of rondskuif nie
voel hul ‘n veer vir afbreking

wanneer die stof gaan lê
weef my gedagtes ‘n stille refrein
toets ek my self na soveel kere
waar stop liefde dan wat so diep
gevleg was in vertroue

speel die woorde in my gedagtes
vergewe hulle, Here,
want hulle weet nie wat hulle doen
spreek ek vry en seën hul met die beste
70×70 en nog baie meer in God se guns

weer eens kom ek vry aan bande
wat afval waar vyande grou
dank ek my Vader Sy krag
is groter en sterker aan hulle
wat wil maak en breek soos hul wil

weet ek my God het klaar gesien
vou Hy my met Sy arms toe
soos ‘n karros warm en snoesig
veilg in Sy teenwoordigheid
kyk ek hul vierkantig in die oë

niks gaan my onderkry
nie leuens, nie afguns, nie jaloesie
met liefde is ek geseën in Jesus
kan skerpioene en slange maar kom
het God beloof geen gif sal my iets aandoen

pluk ek nou my dankbaarheid
aan genade gegee oor en oor
en wanneer die stof gaan lê
en God is in beheer sal elke siel
buig voor God, en Sy Naam aanroep

aan God al die Eer
tot U sing ek my lof gesang
blydskap borrel in my
wanneer die laaste sê
U besluit en gevolge sal dra

©Louisa van Vliet
Sept 8, 2019