Winterplaag

Die hemel se gesig dof,
die uitvonkige son verby:
lyfnaekende seun soek vir nog
sonder ‘n warme trui,

Kaalvoet, deur witmistige weer,
soek skuiling by n koue kol.
Bekbewerig, met liggaam op teer,
byt tande terwyl trane rol.

Winter pla’ reendruppels uit die lig,
soen slaapkooie natbek
teken rivierpoele onder die brug,
kinderhart nou met koue bevlek.

So wag die kinders in strate
vir winter se slenterslag,
toonkrullend en verlate
met hartjies wat nie lag.

Rapporteer inhoud

• Issue: *
  Kopiereg inbreuk vuil taal Ongeldige Inhoud
• Your Name: *
  
• Your Email: *
  

• Details: *
  

Handig verslag