En Toe Val ’n Grote

daar lê hy nou,

’n ribbebeen van hout en heilige stilte,

‘n stof-stam van oneindige woorde

 

sy blare verwelk sag

in die wind van ’n volk se stemme,

’n nasie wat hom vir altyd sal saam dra,

gedigte soos ‘n mantel oor skouers.

 

en selfs die voëls,

wat eers in sy takke gesing het,

bly hang aan die hemel vol woorde.