Laaste Asem
Voëls roep, sing weemoedig, in die vloed
van ‘n tranereën wat lewe aan hulle bring;
daar staan hy, sonder ‘n naam, gesigloos,
tussen die riete waar hartseer ronddraai.
Tyd het aangebreek, sonder groot onthaal,
om die geskenk in silwer en goud te open;
om ‘n laaste struikelblok, verset, te oorkom
en die weg te baan na die sterre wat wink.
Blydskap wat met ‘n gejuig oor hom kom
bring ‘n liefde wat hom omhels, wat ‘n eer;
die laaste ervaring, die laaste oomblikke,
is wat daardie smeulende as brand maak.
Gevoelens lank verborge streel gedagtes,
onaantasbaar, soos mis wat water beklee;
die lied van die wind bring ‘n lig van vrede
wat die donkerte tussen die riete verdrywe.
06/01/2017 © C. du Plessis
Amaspoke
Ek wou nog altyd skryf en het uiteindelik laas jaar 'n bundel uitgebring. Ek bedink nie spesifiek 'n skrywe nie, dit kom spontaan en op ingewing van die oomblik. Ek sal enige kommentaar, sleg of goed, aanvaar met ope arms.
2 Kommentare
-
neels
Wat n lekkerte om weer n slag een van Casper se werke te lees
Maak 'n opvolg-bydrae
Jy moet aangemeld wees om 'n kommentaar te plaas.
Anze
Pragtig, baie dankie vir jou bydrae tot die INK gedenkbundel projek