oor die gebrokenheid van mossels

…
kan ek nie vir jou skryf nie,
ook nie oor die liefde nie.
Hoe verhaal ek die hunkering in elke sel van hierdie lyf,
in watter taal word verlange vasgevang.

(Die woorde, die frases, die sinne
bly my faal.)

Ek kan dit voel,
dis iets waarvan ek weet,
maar ek sal nooit daaraan kan raak nie –

so onbereikbaar
soos vroeë sonskyn teen Tafelberg se krans,
soos Melkbos se meeue
wat – teen ligdag – oor die waters dans,

so onbegryplik
soos ‘n gousblom wat in soutigeid kan groei,
droë seebamboes wat sirkels oor die landskap bloei

en branders
wat nooit ophou breek nie.

Wie verstaan wolke
of dat verlatenheid so vol emosie is.

My spore verdwaal oor Duynefontein
en skepe verdwyn in die mis
na plekke waar ek niks van weet nie.

Hoe sal ek die einde van my skaduwee bepaal –
kom ek daar, is dit nie daar nie.

Oor al hierdie dinge
kan ek nie vir jou skryf nie –
veral nie
oor die liefde nie.

Want ek weet net dat dit IS –
soos skulpe op die sand,
soos klippe …
en soos die gebrokenheid van mossels
wat splinter oor ‘n strand.

© Carma Shaw
7 Junie 2017

Rapporteer inhoud

• Issue: *
  Kopiereg inbreuk vuil taal Ongeldige Inhoud
• Your Name: *
  
• Your Email: *
  

• Details: *
  

Handig verslag