Oupa en die Canabis 1598 woorde Silwer Januarie 2022 projek

“Waar het Oupa hierdie gekry?”
Dawie hou die sakkie beskuldigend in die lug op. Die groen blare is onmiskenbaar sigbaar deur die gaas. Die soet reuk bly in die lug hang toe Dawie die sakkie skud.
“Oupa, wat wil jy met hierdie duiwelsblare maak? Moet net nie vir my sê oupa het nou die kluts kwyt geraak en die goed begin rook nie. Oupa weet mos van beter!”
Oupa skud sy kop.
“Nee Dawie seun. Jou oupa wil daarin bad. Die tannie hier oorkant in nommer sewe het die sakkie blare vir my gegee. Dit trek blykbaar soos ‘n teesakkie in die badwater. Sy het gesê dit sal help vir my ou rug wat so vreeslik pyn in die nag.”
Dawie dink terug aan die gesprek met sy oupa. Nog nie eens ‘n week in die aftree-oord nie en hy glo al klaar oumensraad. Hy skop sy skoene uit en sak in sy gemakstoel neer. Die skootrekenaar se skerm flits en die soekskerm verskyn. ‘Canabis bath’ tik hy vinnig in die soekblokkie in. ‘n Magdom van inligting verskyn. Daar is ‘n afdeling vir tee, medisinale salf, olie en selfs tuisgemaakte seep en lekkergoed. Dawie se sleutelbord klik-klik wanneer hy een vir een deur die artikels vleg. ‘Bath time leisure’, Dawie giggel toe die komiese skets van ‘n baie deurmekaar man, in ‘n oorvol bad water, die skerm vul. ‘Do not overstay your period of leisure’. Die artikel wys op al die gevare en voordele van die cannabis blarebad. Dawie is eers tevrede wanneer hy al die voor en nadele teen mekaar opgeweeg het. Hy oorweeg dit om nou sommer self so blaresakkie aan te skaf. Hy klap sy skerm toe en sak rustig agteroor. Hopelik help die blarebad vir oupa se rugpyn. ‘n Sagte misrëen sak neer en Dawie sluit sy oë. Hy luister na die strelende geluid van die druppels op die dak.
‘n Harde knal ruk Dawie uit sy droom wêreld uit. Dit is donker in die huis. Dan klap ‘n blits weer gevaarlik naby en verlig die vertrek. Hy vlieg vervaard uit die stoel uit op.
“Goeie genade, ek moes aan die slaap geraak het.”
Dawie raas hardop met homself. Sy blaas verseker hom daarvan dat hy wel al ‘n hele rukkie lê en vlieë vang. Hy soek in die donker na die ligskakelaar en klap vies na ‘n mot wat skielik vanaf die gordyn opvlieg – reguit na die lig van die kandelaar wat nou die vertrek helder verlig. Dit is al na tien in die aand. Die storm het nou behoorlik losgebars. Dit klink asof daar ‘n rieldans op die ou sinkdak plaasvind. Die weer brom, blitse klap hande en rëendruppels dans in ritme met die wolke orkes. Hy wip toe sy loopfoon skielik saam baljaar. Die groen liggie flits en Ouma Stien se gesig verskyn op die skerm. Die twee oumense moes mos al lankal in die bed gewees het. Bekommerd laat gly hy sy vinger oor die skerm. Hy strompel haastig, foon teen die oor badkamer toe.
“Ouma, wat is fout?”
“Dawie seun, dis jou oupa. Jy moet kom help asseblief. Hy…”
“Ouma? hallo, hallooooo, Ouma wat…?”
Die sagte suising wat in Dawie se oor opklink voorspel niks goeds nie. Hy druk die groen foontjie langs sy ouma se naam terwyl hy op een voet kamer toe hop. Sy broek haak om sy enkels vas en hy mis die deurkosyn met ‘n vloekskoot. Die landingslag sou enige springbokrugbyspeler na sy asem laat snak het. Dawie gooi sy skouer na bo en hik toe hy die vloer tref. Die foon nog steeds teen sy oor.
“You have reached the voicemail off…”
“Bliksem!”
Dawie snoer die blikstem en vryf oor sy lae rug. Hy het met die duikslag die hoek van die bed raakgeval. Hy gryp na sy plakkies wat langs die bed lê en ruk terselfdertyd die motor en huissleutels van die bedkassie af. ‘Multi-tasking’ was nog nooit so maklik nie. Skoene in die een hand, selfoon in die ander en sleutels wat van altwee sy pinkies afklingel, snol Dawie gang af. Hy druk eers die motorsleutels in die skuifdeur en swets toe hy sy vingers in die ruilslag tussen die hangende bossies vasknyp.
Die stoep is nat en Dawie glyval teen die trappies af. Hy mis die onderste trappie en trippel soos ‘n verwilderde bokkie op sy tone tot by die motor. Stukkies gruis klou aan sy stukkende toonvelle vas.
“Bliksem.”
Die Pastoor gaan Sondag twee keer oor my moet bid, dink Dawie terwyl hy die motordeur agter hom toeklap. Hy los weer ‘n swetswoord toe die hek te stadig na sy sin oopsleep. Die motor se bande fluit liggies en los ‘n stoomwolk in die oprit. Dawie wag totdat die hek weer stadiger as die luiste luidier toesleep en skop dan stof (of liewer stoom) in Micheal Schumacher se oë. Hy bid hardop dat daar vannaand geen bloulig brigade op die pad sal wees nie. Dit is al lank na spertyd. Hierdie simpel virus beneuk mos alles.
Dawie lê die afstand na ouma Stien se huis in die aftree-oord in ‘n rekord tyd af. Sy motorligte val op die hekke. Sy moed sak in skoene – nie dat hy kans gekry het om hulle aan te trek nie. Die lê nog net so op die sitplek langs hom. Die aftree-oord se hekke is gegrendel en die liggie in die sekuriteitshokkie belowe slegs ‘n dowwe aanduiding van lewe. Dawie flikker die ligte van sy motor in ‘n poging om die wag se aandag te trek. Hy durf nie sy toeter gebruik nie. Die ander slapende bejaardes sal hom nooit vergewe nie.
Uiteindelik strompel die wag deurmekaar na die hek toe. Hy vee met sy een hand oor sy oë terwyl hy die flitslig ondersoekend na Dawie rig. Dawie beduie wild dat hy moet oopmaak. Sy handgebare heel duidelik nie in die woordeboek van die dowes opgeskryf nie. Die hek lig in morse kode… een lange, twee kortes. Die wag (wat teen die tyd al ietwat ontwaak het) lig die hefboom en Dawie druk die motor in eerste. Hy loer in die tru spieëltjie na die hekwag wat handswaaiend beduie dat hy eers die boek moet teken en hy waai kamtig gemaak vriendelik terug. Nie vannaand nie ou pêl, dink Dawie terwyl hy die neus van sy motor in die rigting van nommer 6 Disa laan stuur. Hy kan van ver af sy ouma se klein postuur op die voorstoep uitmaak.
“Ouma?”
“Vir wat jaag jy so kind?”
Ouma Stien se neus kreukel toe sy Dawie se wit gesig sien. Dan lag sy hardop.
“Ai my kind, ek is so jammer ek het jou so laat skrik. My selfoon het sein verloor. Ek kon niks hoor wat jy sê nie en toe vrek die ding ook sommer. Kom, oupa het jou hulp nodig. Hy sit in die bad vas. Die sakkie tee het sy werk te goed gedoen. Ek kan hom nie uitgelig kry nie en oupa wil om de dood niemand anders as jy hier hê om hom so in sy adamsgewaad te kom help nie. Toe, toe vir wat staan jy nog daar en lugborrels hap. Oupa kry koud.”
Die soet reuk wat in die badkamer hang laat Dawie sy neus vies optrek. Hy is woedend. Hy het homself disnis teen die bed se kant geval. Sy vingers is bloedblase geknyp en so amper het hy sy tone in ‘n trippeldans oppad motor toe verloor. Sy voete is nat en gevries, sy tone is nerf af en sy rug pyn behoorlik.
“Oupa!”
Dawie vries in sy spore. Die handdoek bedek net die nodige dele van oupa se anatomie. Hy lê uitgestrek op die naat van sy rug. Die bad is nou dolleeg. Hy salueer wild toe Dawie nader staan.
“Sersant, ek is reg vir die geveg” giggel oupa terwyl hy met moeite regop beur.
‘Do not overstay your period of leisure’. Dawie grinnik. Oupa lyk vir hom darm nou al te veel na daardie internet prentjie op sy rekenaar. Oupa het duidelik hopeloos te lank in daardie cannabis bad vertoef. Hy skop die matjie tot teenaan die bad en klim met sy een voet agter sy oupa se rug in. Dan gewaar hy die lee koppie in oupa se hand.
“En wat is die? Oumaaaa!”
Ouma Stien loer versigtig om die hoek van die kosyn. Sy neem die teekoppie uit Dawie se hand en duik terug deur toe.
“Skuus Dawie seun. Jou oupa het gedink dit sou nie ‘n slegte idee wees om so ‘n skeutjie van die groenigheid in sy tee te gebruik nie. Ons het mos nou nie kon voorsien dat dit so sou skop nie.”
Sy giggel weer en verdwyn voor Dawie enige iets verder kan sê.
Dawie lig sy oupa gemaklik uit die bad uit en draai die handoek versigtig om die skraal onderlyf vas. Dan skuifelstap hulle saam voetjie vir voetjie deur toe. Dit gaan maar moelik want die handoek is net groot genoeg om die nodige te bedek en Dawie moet stut en vashou vir ‘n vale. Hulle bereik die voorhuis sonder enige probleme. Dan gly die handoek uit oupa se hand uit wanneer hy weer wild salueer. Dawie ruk sy kop in die rigting waarheen oupa beduie.
Die sekuriteitswag bereik uiteindelik die huisie waarheen die motor so haastig heen gejaag het. Uitasem leun hy teen die oop voordeur aan, net betyds om die handoek grond toe te sien val.
“Saluut” Skreeu Oupa giggelend.
“Hau” sê die sekuriteitswag en plaas sy hande oor sy oë.
“Bliksem” sê Dawie, en ‘n luide geskater klink op vanaf die kombuis waar ouma die hele spektakel op video vasvang.

Rapporteer inhoud

• Issue: *
  Kopiereg inbreuk vuil taal Ongeldige Inhoud
• Your Name: *
  
• Your Email: *
  

• Details: *
  

Handig verslag