Skim

Jy raak aan my met

sagte vingers…

maar elke vat veroorsaak pyn.

Want jou het ek lankal weggebêre

in ‘n laaitjie iewers

waar die lig nie meer skyn.

Daarmee saam ook dit in my

wat smeek na jou.

 

Maar kort-kort klim

jy weer uit en raak aan my

met oë en hande en lippe

wat dreig om my oop te skeur

en mee te sleur

vir ewig mank te laat

in ‘n wêreld waar ek

lankal nie meer al die antwoorde

ken nie.