Voorwaarts na die onbekende!

(Woordtelling : 874)

Die mens is ʼn wese wat nogal maklik aan vrees kan vasklou, en hierdie juisste vrees is die ding wat ons keer om spontaan en ten volle te leef. Jy is bang want wat as…. Moeder het altyd gesê, “as is verbrande hout”. Op ʼn subtiele manier wou sy my leer dat dit nie nodig is om onnodiglik oor die toekoms te bekommer nie.

Jou liewe brein (ego eintlik) wil jou eintlik net op elke moontlike manier veilig hou. Maar daardie veiligheid veroorsaak ook dat baie nooit die spronge maak waarna hul hart eintlik begeer nie. Die meeste mense sukkel met verandering want die verlede is bekend en jy was gemaklik daarmee, selfs al het dit emosionele pyn veroorsaak.

Navorsing het bewys dat sowat 90% van ons vrese nooit waar word nie, en van die oorblywende 10% was die uitkoms van ʼn situasie heelwat beter as wat die persoon verwag het.

Is dit nie interessant dat angstigheid en depressie in die laaste paar dekades met rasse skrede toegeneem het nie? Ons word gebombardeer met slegte nuus en ander berigte wat ons grootste vrese aanwakker, en dit is so onnodig.

Ons vrees dat ons nie genoeg sal hê nie, dat jy dalk nie goed genoeg voorbereid is vir aftrede nie en begin dan om elke sent drie maal om te draai. Of dalk verwag jy om vir ewig te leef en maak bymekaar asof daar nie ‘n einde aan jou aardse skatte moet wees nie. Die uiteinde is dat jy te bang is om saans die gang se lig aan te los want jy moet spaar. Jy wil nie R20 op ʼn roomys uitgee nie want dalk kry jy dit volgende week nodig. En dan? Die volgende dag slaat jy morsdood neer en jou kinders juig oor die miljoene waaraan jy so hard gespaar het.

Ons vrees dat ons nie goed genoeg is nie. Vir wie en vir wat? En wie gaan in elk geval besluit dat jy nie goed genoeg is nie, en waarom moet dit jou pla? As ek in my eie hart tevrede is dat ek in alles, en elke dag, die beste doen wat ek kan, dan is dit reeds goed genoeg. Niemand anders se opinie is nodig nie, dankie. Dit help in elk geval nie om jou lewe met iemand anders se maatband te meet nie.

Ons vrees dat ons nie op ons eie sal regkom nie, of vir eensaamheid, en trou dan sommer met die eerste persoon wat flikkers kom gooi. Ons ken almal ʼn Jannie of Sannie wat binne enkele maande na ʼn egskeiding, of hul eggenoot se dood, weer met ʼn blink ring aan die vinger gespog het. Ongelukkig is dit ook so dat daardie einste mense na ʼn jaar of twee ontdek dat hulle ʼn aller verskriklike fout begaan het, en nou is hul sterte geknoop.

Mense is bang vir stilte. Hulle is bang om in hul eie geselskap te wees en probeer so besig moontlik te bly net sodat hulle tog net nie na hul eie gedagtes moet luister nie. Hulle praat en praat en praat, en vergeet dalk ook om so nou en dan bietjie asem te skep. Enigiets net sodat daar tog net nie ʼn oomblik van stilte moet wees nie.

So hier en daar is daar ʼn paar wat al ontdek het dat jy op jou eie kan wees, maar sonder om alleen te voel. As jy gemaklik is met jou eie geselskap sal jy mos nie sommer eensaam raak nie, of hoe?

Om in konstante vrees vir die onbekende toekoms te leef, is niks anders as blote oorlewing nie. Dit word ʼn lewenswyse en is glad nie eens daarvan bewus nie. Om in ʼn konstante toestand van oorlewing te wees, beïnvloed ook jou gedrag en keuses. Meestal negatief. Maar glo my maar, jy het geen beheer oor die toekoms nie. Niks. Nada. Jy kan bang wees vir die uitslag van die verkiesing, en nie eens besef dat jy absoluut geen beheer daaroor het nie. Nie die grootste kommer in die wêreld gaan jou beheer oor die toekoms gee nie, so waarom so benoud wees? Elke dag sorg uiteindelik vir homself, of hy daaroor bekommerd was, of nie.

Daar is egter ʼn manier om hierdie vrees te systap. Wanneer jy besef dat hierdie dag waarin jy nou staan nooit weer gaan gebeur nie, dan begin jy keuses maak wat vir hierdie dag belangrik is. Jy begin om meer spontaan te leef. Jy kyk na elke sonsopkoms en sonsondergang asof dit die enigste een is wat jy ooit gaan sien. Jy geniet ʼn koppie tee asof dit die laaste een is wat jy ooit sal drink.

Met ander woorde, jy begin om bewus te wees van alles wat jy doen. Jy gaan nie vanaand in die bed klim en wonder waar die dag heen verdwyn het nie, of dalk die laaste jaar nie.

Wees bewus van die toekoms. Maak planne en maak voorsiening vir jou oudag, maar sonder om snags wakker te lê oor dinge waaraan jy in elk geval niks kan verander nie.

“There is freedom waiting for you, on the breezes of the sky. And you ask, “What if I fall?” Oh, but my darling, “What if you fly?” Erin Hanson

Rapporteer inhoud

• Issue: *
  Kopiereg inbreuk vuil taal Ongeldige Inhoud
• Your Name: *
  
• Your Email: *
  

• Details: *
  

Handig verslag