Wat ons glo is wat ons is (Silwer)

As kinders het ons graag wens-speletjies gespeel: ek wens ek was …; ek wens ek kon …; ek wens ek het …, ek wens …, en op talle verbeeldingsvlugte gegaan. Ons wense is meestal geïnspireer deur voorgestelde idees uit tydskrifte, waarvan ons prente uitgeknip en plakboeke van gemaak het, van mooi modelle, mooi hare, mooi klere, mooi huise, mooi motors, tot alles wat vir ons mooi was en wat ons ook graag eendag wou hê! Dan het my ouma ons so skeefkop beluister en telkens ons bubble gebars met haar gesegde: “Wens in jou een hand en spoeg in die ander hand, dan kyk jy in watter hand is die meeste.”
Nog een van haar gesegdes, wanneer ons so gekla het oor ons eie voorkoms en ander s’n begeer het, was: “My kindjie, wees tevrede hoe die liewe Heer jou gemaak het, want as jy jouself moes maak, het jou oemf dalk onder jou arm gesit.”
Soos die jare aangestap het, het ons die ware wysheid van Ouma se woorde begin agterkom. Die glansfoto’s in tydskrifte is ver verwyder van die werklike lewe. Geluk in die lewe lê nie in “alles mooi en perfek” nie, maar in die kwaliteit waarmee jy dit, wat wel binne jou bereik en vermoë is, uitbou en waardeer.
Hoe jy jouself sien en daagliks beleef, is wat van jou “jy” maak, en wat bepaal hoe ander jou sien en beleef. Ons verwagtings moet aanklank vind by ons vermoëns en nie andersom nie, en alles begin in die kop, in dit wat ons dink, want wat jy dink gaan jy glo, en wat jy glo gaan jy wees en uitleef.
So was daar eendag ‘n meisie wat deur haar familie as baie lelik beskou is. Omdat sy daagliks moes hoor hoe lelik sy is, het sy dit geglo en daarvolgens geleef, totdat ‘n jongman, wonder bo wonder, eendag op haar verlief geraak en met haar getrou het. Hulle het weggetrek en eers na baie jare, met haar vader se dood, teruggekeer vir sy begrafnis.
Die familie was geskok om die mooi vrou aan die arm van die ouman se skoonseun te sien. Almal wou van hom weet wat van die ouman se dogter geword het, hoekom hy dan nou ‘n ander vrou by hom het.
“Nee,” het hy hulle verseker, “hierdie mooi vrou is dieselfde vrou wat ek destyds hier weggevat het. Ek het toe al haar innerlike skoonheid raakgesien en haar daagliks vertel hoe mooi sy is. Later het sy dit begin glo en daarvolgens begin leef, en dit is die verskil wat julle nou raaksien.”
Hulle was verstom en baie jammer dat hulle nooit verby haar uiterlike gekyk en haar gegun het om haar innerlike skoonheid uit te leef nie.
Soms laat ons te maklik toe dat ander se woorde bepaal hoe en wie ons is, al is dit teenstrydig met die waarheid.
Mag ons verwagting (veral teenoor onsself) in hierdie jaar alle negatiewe denke oorskrei en die skille van veroordeling van ons oë laat afval, sodat ons met nuwe oë dieper sal kyk as die oppervlak, en onsself sal toelaat om te wees wie God ons bedoel het om te wees.
©Driekie Grobler (2021)
(536 woorde)

Rapporteer inhoud

• Issue: *
  Kopiereg inbreuk vuil taal Ongeldige Inhoud
• Your Name: *
  
• Your Email: *
  

• Details: *
  

Handig verslag