Kaneel-suiker vir die siel

‘n Tydjie gelede hou ek ‘n ouerige dame dop wat skuins voor ons in die vliegtuig sit. Dit lyk asof sy definitief aan die regte kant van die spoorlyn, daar doer op die bult, gebore is. Haar hare is mooi versorg en haar klere is opsigtelik duur. Die juwele lyk ook nie te onaardig nie, maar sy is baie duidelik liggaamlik poegaai. En my hart bloei vir haar want ek besef weereens dat nie die grootste en duurste diamant in ruil gegee word vir gesondheid nie. En, die dood is ons almal se Groot Gelykmaker. Dit diskrimineer nie en in die dood lyk ons almal dieselfde. Dan tel kennis, universiteitsgrade en bankrekenings lankal nie meer nie. En terwyl ek haar so sit en beskou, kan ek nie help om te wonder waar haar waardes lê nie? Het sy al ontdek dat sy soveel meer as net “mens” is? En indien so, voel sy (soos ek) ook dalk wild opgewonde oor wat aan die anderkant lê? Sien sy daarna uit om huis toe te gaan, of vrees sy die onvermydelike?

Dit sal my waarskynlik nog ‘n hele leeftyd sal neem om die verskil tussen siel en gees te verstaan, al is dit reeds 100x met prentjies en byskrifte aan my verduidelik. Iets daaraan wil nou net nie lekker gaan sit-lê in my binneste nie. Ek sien die mens dus so : jy is eerstens ‘n onsterflike gees met ‘n liggaam en dan ‘n verstand. Waffer is waffer? Soms voel dit soos hare kloof en uiteindelik maak dit nie vreeslik saak nie want die belangrikste deel van my aardse bestaan is daardie onsterflike en onsigbare wese wat iewers gedurende swangerskap in my borskas ingetrek het en dit eers sal verlaat wanneer ek my laaste asem uitblaas, voordat sy terugkeer vanwaar sy gekom het. Sy is lewend en onmiskenbaar deel van my bestaan. Haar naam is “Blue”.

Maar dit is nogal opvallend hoe meer die mens bekom in die vorm van aardse besittings, hoe minder is hy daarvan bewus dat hy eintlik meer gees as vlees is. Inteendeel, hoe meer ons verval in hebsug, vraatsig en egotisme, hoe meer vergeet ons dat sonder hierdie onsigbare wese net ‘n dooie dop is! Dit is asof baie nog nooit eens daaraan gedink het dat hulle meer as net ‘n liggaam is nie.

Iets wat ek jare gelede reeds geleer het, is om geestelik te kan groei moet mens geensins *geestelike omseiling toepas nie. Dit is grotendeels ‘n manier om te vermy om dieper in jouself te kyk en verantwoordelikheid te neem vir jou eie doen en late. Spiritualiteit en/of geloof kan dus opsigself ‘n probleem skep wanneer jy daaragter skuil in die hoop om pyn en hartseer te vermy. Dit is om doelbewus (maar dikwels onwetend) oogklappe aan te sit. Jy verkies om alles met ‘n mooi en soms heilige sousie te bedek en hoop deur positief te dink gaan al jou probleme vanself verdwyn.

Ja, right….

Om te vermy om bietjie in jouself in te delf, stel bloot net die onvermydelike tydelik uit. Daardie tydelik kan ‘n paar jaar tot ‘n paar dekades wees, maar weet verseker dat elkeen een of ander tyd tot stilstand gedwing sal word en jy onwillekeurig introspeksie sal moet doen. Dan gaan al die ou geraamtes ratel in angstigheid dat daar diep en dringend aandag aan hulle gegee moet word. En dit is wanneer ons hand om dit graaf vou en bietjie spit-werk doen, dan ontdek ons gawes en krag waarvan ons voorheen nie bewus was nie.

Hoe mens deur geestelike hindernisse groei is om bietjie saam met daardie ongemaklike emosies te sit en dit deeglik te ondersoek. In plaas daarvan om angstigheid ten alle koste te probeer vermy, kyk eerder waar die oorsprong lê. In plaas daarvan om hartseer met ‘n glas whiskey, dwelms, pornografie of enige ander vorm van destruktiewe gedrag te probeer vermy, sit daarmee en spreek dit aan. Dóén dus iets om die oorsprong te herstel in plaas daarvan om eerder met skeel en half blinde oë deur die lewe te gaan.

Geestelike omseiling mag dalk baie mooier as ander taktieke wees, maar dit het steeds dieselfde uitwerking. Dit keer dat jy die waarheid in die oë kyk en dit weerhou jou daarvan om werklik jou gevoelens te voel. Dit is veel eerder ‘n “checking out” as “checking in”. Spirituele groei is dus net so belangrik soos om in jou geloof te groei en doelbewus nader aan God te beweeg.

Sou jy in ‘n maalkolk vasgevang raak en nie weet hoe om daaruit te ontsnap nie, gaan gesels met iemand – verkieslik ‘n kundige persoon op daardie spesifieke gebied want ons koop immers nie brood by die hardewarewinkel nie. Daarvan gepraat, my bloeddruk het eens op ‘n tyd ‘n paar grade gestyg toe onse liewe predikant my na ‘n huweliksberader verwys het vir ‘n probleem wat niks met my huwelik te doene gehad het nie. Ek was heeltemal bereid om Hubby met die ysterpan oor die kop te neuk en dan sou daar iets gewees het om oor te gesels! Die regte persoon met die regte kennis kan wondere verrig, die verkeerde persoon met min kennis en insig kan die fondamente van jou lewe totaal laat verbrokkel, maak nie saak hoeveel sewe-jaar-grade hul agter hul naam kan skryf nie, en hoeveel swart tosseltjie-togas in daardie hangkas hang nie.

* Spiritual bypassing is a “tendency to use spiritual ideas and practices to sidestep or avoid facing unresolved emotional issues, psychological wounds, and unfinished developmental tasks”.

Rapporteer inhoud

• Issue: *
  Kopiereg inbreuk vuil taal Ongeldige Inhoud
• Your Name: *
  
• Your Email: *
  

• Details: *
  

Handig verslag