karet

 

jou trippelstappie

is soos dié van ‘n steenbokkie

wat vol selfvertroue se weg baan

deur en oor die grofste rotse

 

jou onskuldige ogies

is voldonker dieptes gelaai

soos dié van ‘n duikerooitjie

wat haar lammetjie voed

 

jou blonde krullebol

vol weerbarstige punte

soos die blare van ‘n palm

in dié ergste wind

 

helder lag jou stemmetjie

kibbel, kabbel dit altyd vrolik

deur die huis en oor die tuine

van my verweerde hart

 

so, my lief ..was jy

toe jy kleiner as die lewe was

nou het jare dié gesiggie

in grys landskap vervaal

 

soos verliefdheid vergroei

in diepgaande liefde, ..respek

so kleur jou dribbel, brabbel

die dop van my karet

 

Ó Tearlach.

(Karet – seeskilpad se dop)

.