In eenvoud skuil opregtheid (Silwer 576 woorde)

Liefde is ‘n kontroversiële saak met baie uiteenlopende verklarings waaroor daar al vir baie jare bespiegel en oor geskryf word.
Dat dit ‘n spesiale gevoel is waarvan jy in jou binneste bewus word, is ‘n voldonge feit, maar wat gee aanleiding tot daardie gevoel?
Is dit toegeneentheid of bewondering? Dalk ‘n weerspieëling van jouself wat jy in ander waarneem? Of dalk sommer net bloot aantrekkingskrag teenoor iemand wat vir jou aantreklik en aanvaarbaar is?
Hoe dit ookal sy, dis beslis iets waarsonder ons nie kan klaarkom nie. Ons almal het liefde in ons lewe nodig. Daardie spesiale omgee wat jou gekoester en menswaardig laat voel.
Dit verklaar dalk hoekom ons ons so maklik laat beïnvloed deur gebruike soos Valentynsdag. ‘n Spesiale dag op 14 Februarie elke jaar, waar die wêreld om ons omskep word in rooi harte met rooi rose in alle vorms en geure, ‘n oorvloed sjokolade, beertjies en alles wat snoesig is om die gevoel van liefwees by ieder en elk aan te wakker.
Maar waar kom hierdie jaarlikse gebruik vandaan?
“Jare gelede het ‘n man, genaamd Sint Valentinus, van Rome, die man wat hom in die tronk laat stop het omdat hy soldate getrou het wat nie veronderstel was om te trou nie, se dogter genees. Kort voor sy dood het hy ‘n brief aan haar geskryf wat hy onderteken het as: Jou Valentyn.” (Google: Uittreksel uit netwerk 24, Die Huisgenoot.)
Soos die mensdom maar is, het die storie ‘n gebruik laat vlamvat en uitgekring tot ‘n jaarlikse instelling waar mense op die wyse hul liefde aan mekaar verklaar.
Besigheidseienaars het die geleentheid aangegryp om daarvan ‘n kommersiële, winsgewende bedryf te maak, want waar dit die liefde aangaan, word realiteit maklik oorboord gegooi. Hulle glimlag al die pad bank toe met die geur van rose in die lug en die smaak van sjokolade op die tong.
Het ons regtig ‘n spesiale dag in die jaar nodig om ons liefde aan iemand te verklaar? Nee, beslis nie, maar ons is mos maar “succers” vir sentiment, en gewoontes is aansteeklik. As jy nie deelneem daaraan nie, word jy maklik uitgeskuif.
Kyk maar hoe spog almal op Facebook met hulle foto’s en vertellings oor wat hulle alles gedoen en gekry het op Valentynsdag. Geliefdes besing omtrent mekaar se lof met liefdesgedigte, rympies en versies, in sommige gevalle selfs met spesiale liedjies. Almal wedywer om die mees interessantste en romatiese idees te praktiseer om ‘n ‘ongelooflike’ ervaring vir hul geliefdes te skep.
Hoe groter, hoe beter. Dit laat my wonder of dit eintlik oor die vertoon gaan of werklik oor die liefde. Is daardie groot vertoon nie maar gou weer vergete na ‘n paar dae nie?
Is liefde nie veronderstel om standvastig te wees met ‘n deurlopende gevoel van toegeneentheid nie? Nie iets wat bepaal word deur ‘n spesiale dag in die jaar waar jy jou liefde uitbasuin aan die wêreld nie?
Moet mens nie liewer daarin poog om daagliks erkenning aan jou geliefdes te gee nie? Om die mense naaste aan jou elke dag te bederf, al is dit net met erkenningswoorde nie? Dis mos lekker om te hoor hoe iemand vir jou sê: “Ek is lief vir jou,” en aan hul dade te sien dat hulle dit werklik bedoel. Kom ons sê dit so gereeld as wat ons kan. Kom ons wys dit deurlopend met ons dade. Dan het ons nie nodig om op ‘n spesiale dag astronomiese bedrae te spandeer aan blomme, sjokolade en duur geskenke en uitetes nie.
In eenvoud skuil mos opregtheid.
©Driekie Grobler
(576 woorde)

Rapporteer inhoud

• Issue: *
  Kopiereg inbreuk vuil taal Ongeldige Inhoud
• Your Name: *
  
• Your Email: *
  

• Details: *
  

Handig verslag