Ek gee vir jou ‘n potjie heuning
om jou woorde mee te salf,
‘n purper koningskleed
en ‘n vetgemaakte kalf.
ek gooi my arms oop vir jou
kom en maak jou tuis,
kom maak vir jou ‘n woning
in die kamers van my huis
die kaggelvuur is aangesteek
om jou koue te verdryf
kom nestel teen die hitte
van my…
Ek wens meteens agter
stil mure
jy was nog híer
om met jou sagte stem
wat die innigheid het van
skemer-motreën
of kleurvolle verse
om reënboë oor my dae
se vaalte te span
want net jy kan.
© Zebbie
Silwerklas
Wanneer my gedagte huiwer
om van my jou te vergeet
sal ons Skepper deur Sy skilderwerk
‘n eenkleurreënboog
as sonstreep op seevel trek
wat sal lyk soos ‘n geel maansomloop
van helder hoop.
© Zebbie
Ek weet ook nou dat jy net gemaak het asof jy lewe
want orals lê lyke rondom jou en bewe
so, voor vrees my nou weer opsluit en ontspoor
vou ek my hande saam om jou te vergewe.
© 7/2022 Caren Kearley
FB: Nimfoleptiese Woorde
Hoe lank sal dit vat om gedagtes te ontbind
sodat ek net weer die mens binne my kan vind
want my wag het lankal die lewe ingeskiet
terwyl ek toekyk hoe spore orals vergaan in die wind.
© 7/2022 Caren Kearley
FB: Nimfoleptiese Woorde
