Gradeboog van genot
Bron’s afdeling Leonie jansen van Rensburg Gradeboog van genot Met vaardige vingers het die Groot Argitek my sag gedruk – reg op die plek waar jy oorvloedig sal kan leef en nie gloeiend sal brand, of vriesend sal beef. Jou gradeboog van genot wil my ál dwing in vreemde wentelbane in… Koorsagtig prewel […]
Ma
Brons afd Leonie jansen van Rensburg MA Jy en ek dwaal in selfgeskepte wentelbane en aparte sonnestelsels. Tog deel ons één geenpoel en noem één aarde “ma”. “Versoen” drup bloedbevlek oor verskroeide grond en ruk die Liefde uit ons mond. Sal ons wentelbane óóit ontmoet In heugelike samesmelt? Of hang die ligjare tussen ons soekend na […]
Wat bly nou oor…?
Hoe voel jou hart Hoe voel jou deernis Breek jy ook beloftes Wat net te veel is Wat skryf jou oë in stilte tye Dink jy aan goed Wat reeds verby is In die droë gang Van jou hart so dors Terg die spoelklank Om met jou siel te mors Gaan ons […]
kraak
douvoordag se luggie is skerp laat my terug dink aan my kinderdae met kaalvoet in die gebrande veld kraakvars op die spierwit ryp elke oggend baie vroeg oppad skooltoe met ‘n tas rugsakke was toe nog taboe egte swaar leertasse was mode soms kraak die vel op jou hak seer van […]
Ons Asem, Ons Paradys
Ons Asem, Ons Paradys ‘n Lewende sfeer geskep in perfeksie lappiesland en see geplooi waar riviere in kronkelweë vloei sweef sterre in ‘n simfoniese refleksie. Ons aarde, ons asem die bron van ons bestaan ‘n Legkaart getooi in kleurharmonie lewende wesens soos spikkels uitgestrooi van kern tot kors uniek getooi geveerde melodieuse orkestrasie Ons aarde, […]
Innoverende ekologiese oog [silwer]
Dit is die jaar 3001. Die aarde is oorbevolk en die tegnologie het feitlik alle beheer en organisasie van individue se daaglikse handel en wandel oorgeneem. Toegang tot alles op aarde werk net met die druk van ’n ‘icon’ op die skerm van ’n rekenaar of selfoon, die skandering van jou duim of jou gesig […]
soois
soois jou slaplyf langlyf keffer waar was jy weer jou hele lyf vol modder hoendervere inkluis leer jy dan nooit oubaas se honne hoender is taboe soois onder die kraan jou hoendermislyf laat mense gril en hane kraai © Tearlach.
daar
teen my duin rus ek saggies stadige eensame beweging van lewe soos die huislose krappies skarrel ek van gedagte tot gedagte daar waar ek eens was in berge en dale onder bosreus se se groen kombers natvoet strome klanke van rus druppels kus hier is daar waar my siel sweef oor alles [&hel
Laaste ligstrale.
Laaste ligstrale. In die jaar 2147 het die aarde feitlik haar asem verloor. Die son was bleek, die oseane dor, en die bome het hul wortels gelig en geswig. Menslike oorlewing het gehang aan versplinterde ekostelsels en gebreekte satelliete. Die lug het soos as geword – liggies grys, smaakloos en sonder lewe. Wat eens geblom […]
katseblad
jy weet nie – weet jy wat ek wil sê is goud in die mond van straatdigter lê die woorde onontginbaar stil hou liewer jou gedagtes vas wag vir regte oomblik spoeg dit dan uit soos bitter alwyn groen drek wat oë rek verbasing uitspel geraas maak op jou vel geluide uit mens-se-hel […]