Somer, sal jy?
Jou stem is stil en die nanag kil,
sonder jou, om aan vas te klou,
met die drome van die bose . . .
is nag hel, te erg om te vertel.
Met trane van ys as die bewys
van ‘n winternag sonder gelag,
en vra hy, moet hy vir ewig ly . . .
kom dagbreek dan lyk dit bleek.
Die gedagte aan jou in die nagte,
die droom van jou by die boom,
jou nabyheid help in die stryd . . .
op die stoep staan hy en roep.
Somer, ek vra jou, kom betower
hierdie siel, rusteloos en verniel,
kom sus hom, bring vrede en rus. . .
sal jy weer kom en my laat blom?
21/06/2016 © C. du Plessis
Amaspoke
Ek wou nog altyd skryf en het uiteindelik laas jaar 'n bundel uitgebring. Ek bedink nie spesifiek 'n skrywe nie, dit kom spontaan en op ingewing van die oomblik. Ek sal enige kommentaar, sleg of goed, aanvaar met ope arms.
3 Kommentare
-
Anze
ek hou van jou binnerym.. baie mooi gepen
-
neels
soos altyd n plesier om jou werk te lees
Maak 'n opvolg-bydrae
Jy moet aangemeld wees om 'n kommentaar te plaas.
Kiekies
Die laaste strofe pluk aan my hart. Ek hoop somer sal antwoord en doen wat gevra word.