klippe sal skreeu

wanneer sterre vallend skreeu
die aarde bewend in sy fondamente
kraak en steunend protesteer
skreeu die klippe hardop Sy naam

my duin is slegs ‘n plek van genade
waar gedagtes woorde wek en woorde
weerklink uit oud modiese mond
skreeu die klippe hardop Sy naam

oor die fynbos hang daar stilte
so ‘n drukkende wasige wolkelose stilte
wat asems afwagtend laat ophou
dan skreeu die klippe hardop Sy naam

see voëls gaan vlugtig voort met sweef
verkennend, altyd verkennend vir voedsel
selfs hulle sweeftogte hang soms laag
as klippe hardop Sy naam uitskreeu

©Teárlach