Jongste aktiwiteit:

KLUGLIEDERE

KLUGLIEDERE

Geskryf deur Fanus Strydom

1613 woorde

 

“Sneeuwitjie, word wakker!!”

“Uh-uh!”

“Jy moet opstaan!”

“Ek wil nie…”

“Vir wat nie?!”

Want ek’s depressed, okey?!”

“Oor wat?”

“Oor my prins nou skielik kop uittrek oor sy belofte, dis wat!”

“Waarvan praat jy, kind?”

“Hy’t laat weet hy identifiseer nou as “prinses” en dat ek “haar” moet kom red, eerder as hy vir my…!”

“Askuus?!”

“Ek sweer!”

“Ek glo dit nie, Sneeutjie, ek dink jy yl of iets. Het jy jou pille gedrink vanoggend?”
“Watter pille? Daar’s so baie…”

“Jou anti-depressante.”

“Nee, ek gaan nie meer daai gemors drink nie!”

“Nou vir wat nie?!”

“Want ek wil nie! Ek wil eerder net hier lê en doodgaan van ellende!”

“Selfmoord pleeg?”

“Selfdood asseblief…dood, nie moord nie.”

“Klink vir my na een en dieselfde ding.”

“Wel, dit is nie. Daar’s ʼn groot verskil, okey!”

“En wat is die verskil nogal?”

“Ek weet nie, maar dood klink net soveel beter. Moord klink so gross!”

“Wel, doen dan maar wat jou ook al gelukkig maak, meisiekind. Ek en die ander hoogte-gekompromiseerde lede gaan in dorp toe vanoggend.”

“Hoekom?”

“Ons gaan betoog op die stadsplein.”

“Teen wat?!”

“Diskriminasie natuurlik! Ons dwerge het ook mos regte!!”

 

Oppad dorp toe loop die sewe hoogte-gekompromiseerde lede vir Wolf raak waar hy kop-onderstebo onder ʼn verlepte vyeboom sit en sy wonde lek.

“Hey Wolf! Wat’s fout…?”

“Ag, sommer als.” sug hy moedeloos.

“Hoe dan?”

“Toe ek daar by die drie varkies se huis aankom en dit met een asemteug die lug in probeer blaas, kry ek die verassing van my lewe!”

“Ja?!”

“Ja…(sug)”

“Hulle het so vet geword vandat ek hulle laas gesien het, dat ek hulle skaars kon herken!”

“En toe?”

“Toe ek hulle vra wat aangaan sê hulle vir my dat hulle by die Liggaams-positiewe- beweging aangesluit het en nou hulle oorgewigheid gelate vier met trots en sonder terughou…hulle vreet onophoudelik!”

“En toe? Het jy hulle opgevreet?”

“Natuurlik nie!”

“Nou hoekom dan nie?”

“Ag….ek sukkel mos vreeslik met my cholesterol en ʼn té vet vark is gif vir my galblaas…so, nou gaan ek maar uithonger en maer word soos ʼn kraai. Anorexia is my voorland!”

 

Net toe kom Grietjie en ʼn ander meisiekind daar aangestap.

“Halo Grietjie.” groet Wolf mismoedig. Hy sien hoe groot die kind geword het.

“Haai Wolf!” waai sy opgewonde.

“Halo Wolfie…!” sê haar maatjie vermakerig en knipoog ʼn paar oordadige wimpers in sy rigting.

“Hansie?!” roep Wolf verbaas.

“Henrietta…” antwoord Hansie vermakerig en gooi sy pruikbetooide kop agteroor.

“Vir wat is jy so aangetrek?!” vra Wolf oorbluf en wys na die jongman in visnetkouse en hoëhakskoene voor hom.

“Ons is oppad biblioteek toe”, antwoord Grietjie en wys na haar broer.

“O, dis goed…” sê Wolf verlig “…julle jonges lees deesdae heeltemal te min.”

“Is waar nê!” beaam Hansie/Henrietta met groot, bloubesmeerde oë. “Dis hoekom ons ʼn “Drag-queen Story-hour” by die skoolbiblioteek gaan aanbied. As die kinders dan nie meer wil lees nie, dan lees ons vir hulle! Cool hê, oom Wolf?!”

Wolf sug swaar en laat sak weer sy kop.

 

“Waarom die lang gesig?” hoor Wolf na ʼn rukkie iemand langs hom. Dis Rooikappie. Wel, voorheen bekend as Rooikappie, want deesdae identifiseer sy mos as “Witjassie”.

“Ai, Witjassie…” kla Wolf “…wat word van ons kinders?”

“Waarvan praat jy, Wolf?” wil Witjassie weet en vroetel in haar medisynetassie. Na ʼn baie kort kursus by die WOKE-universiteit op die dorp is sy deesdae die hoof van Welsyn en Gesinssorgdienste in die omgewing.

Net toe Wolf wou antwoord, lui haar selfoon.

“Hallo?” antwoord Witjassie en hou haar een vinger in die lug vir Wolf om stil te bly.

“Waar is hy…?” hoor Wolf haar vra.

“Het hy gespring?” wil sy weet.

Wolf lig sy wenkbroue…
“Ek is oppad!” sê Witjassie haastig en verstel haar medisynetassie oor haar skouer.

“Wat nou?” wil Wolf weet.

“Dis Hompie Kedompie…” sê Witjassie en begin haastig in die paadjie afdraf met Wolf agterna. “Hy worstel mos nou al geruime tyd met sy selfbeeld as eier en oorweeg al lank die oorgang na iets anders…” vertel Witjassie uitasem en teug benoud aan haar asmapompie.

“Wat anders kan hy wees as ʼn eier?!” vra Wolf verbaas.

“Wel, ek het hom beraad en vir hom verduidelik dat daar baie ander vorme van eier kan wees waarmee hy homself kan vereenselwig. Hy moet net geduldig wees en sy tyd vat voor hy besluit watter een vir hom die gemaklikste is om uit te leef…”

Wolf kan nie glo wat hy hoor nie en probeer voor Witjassie inhardloop om haar duideliker onder oë te kry, maar hy’s honger en die rumatiek vreet aan sy regterheup.

“En…?!” roep hy uitasem agterna.

“Wel, klaarblyklik wou hy nie meer wag nie…” antwoord Witjassie haastig en klouter oor ʼn boomstomp in die paadjie.

“Wat bedoel jy?!” vra Wolf benoud en probeer bybly.

“Hy’t blykbaar besluit “Roer-eier” is die beste keuse vir hom en toe…”

“Toe wat?!” hyg Wolf.

“Toe spring hy…” antwoord Witjassie en stop vir ʼn oomblik om haar asem terug te kry.

“Waar?!” roep Wolf geskok.

“Daar onder langs die stadsmuur…”

Witjassie wys in die rigting van die hoofpad dorp se kant toe. “Hy lê in stukke gebreek op die sypaadjie en die koning se soldate probeer om hom weer aanmekaar te kry, maar niks wil werk nie…”

“Wat gaan jy doen?!” vra Wolf benoud.

“Wel, ek het hormoonpille en testosteroon-onderdrukkers hier in my medisynetassie…” antwoord Witjassie ingenome en kyk half-dom na die oorvloed bottels en pille in haar sakkie. “Miskien sal dit help om ten minste sy wit gestol te kry vir ʼn ruk. Kom, ons moet gaan!”

“En wat van sy geel?!” wil Wolf bekommerd weet…die prentjie van arme gebreekte Hompie Kedompie helder in sy geestesoog.

“Nee, díe sal ons maar moet skei van sy wit.” antwoord Witjassie en versnel haar pas.

“Jy meen hom kastreer…?!” roep Wolf benoud en sak moeg terug op sy hurke.

“Hm-hmm.” hoor hy vir Witjassie sê toe sy om die draai verdwyn.

Hy stap moedeloos en stert-tussen-die-bene langs die paadjie af dieper die bos in…

 

Waar sy hande-viervoet op haar knieë staan en die kombuisvloer skrop, kom Aspoestertjie moedeloos orent en vee oor haar voorkop. In die vertrek langsaan hoor sy haar susters praat:

“Oe, Gertruida! Die mastektomie het gewerk. Jou borste….hulle is weg!”

“Gerhardus…” korrigeer Gertruida vies haar/sy jonger suster. “As die prins nou skielik ʼn prinses geword het kan ek mos ʼn man word, of hoe?!”

“Ja verseker, Gertrui…Gerhardus! Dit gaan hom uitoorlê!!” klap haar jonger, dom suster opgewonde haar hande.

“En jou….” die dom suster sukkel om die woorde te vorm, maar wys nuuskierig met een krom vinger na Gertruida se lies. “Hoe lyk jou….wel, jy weet…hoe voel dit?!” Sy giggel opgewonde.

Gertruida vroetel ongemaklik tussen haar bene en verstel die pas-ingeplante peno-plastie in ʼn meer gemaklike posisie voor in haar broek in. Sy is nie gewoond aan die ding tussen haar bene nie.

“Werk hy?!” wil haar dom suster weet.(Sy maak ʼn opwaartse gebaar met haar vinger.) “Jy weet…?!”

“Natuurlik nie, Griselda!” snou Gertruida haar toe. “Dis net vir die show! Moenie vir jou simpel hou nie. Maar die plan gaan werk…die “prinses” sal nooit die verskil agterkom nie!”

“Oe, ek is so opgewonde!!” lag die dom suster en klap weer haar hande voor haar gesig.

In die kombuis sak Aspoestertjie terug op haar knieë en begin saggies bid vir genade en verlossing.

 

Langs die paadjie, nou diep in die digte bos, sien Wolf vir Judas onder ʼn groot Terpentynboom sit. By sy voete lê ʼn growwe, bruin tou. Hy stap stadig nader.

“Halo Wolf” groet Judas sag.

“Judas…” antwoord Wolf. Hy sien die man lyk erg ontsteld. “Wat’s fout…?”

“Niks!” antwoord Judas te vinnig.

“Judas…?” wil Wolf weet.

“Wil jy geld maak?” vra Judas onverwags.

“Wat bedoel jy?” vra Wolf agterdogtig.

“Hiersô…” sê Judas en hou drie silwer-muntstukke na Wolf toe uit. “Jy lyk brandmaer en uitgehonger. Gaan koop vir jou ʼn skaap-kostuum in die dorp dan kan jy vir jou ʼn skaap gaan vang. No problem…!”

Wolf vertrou nie die vrede nie:

“Waar het jy die geld gekry?” Hy sien die leersakkie met nog muntstukke op Judas se skoot.

“O…” antwoord Judas (weer te vinnig) “…ek het die lotery gewen gisteraand! Hiersô, gaan koop jou skaap-vermomming!”

“Jy bedoel soos ʼn wolf in skaapklere?” wil Wolf versigtig weet.

“Ja!” lag Judas verleidelik. “Niemand sal agterkom totdat jy tussen die dom klomp skape is nie. Dis foolproof, sê ek jou!”

Wolf dink vir ʼn oomblik, dan sê hy met ʼn beslisde skud van sy ou, grys kop:

“Nee!”

“Noumaar, vir wat nie?!” wil Judas vies weet.

“Want ek is bang vir die herder…” antwoord Wolf sag.

“Moenie oor hom worry nie!” lag Judas en kyk anderpad. “Hy sal jou nie meer pla nie…”

“Wat bedoel jy?” wil Wolf weet.

“Hy’s gisteraand ge-arresteer. Hulle kruisig hom as we speak…” Hy wys met een hand na die bult aan die oorkant van die vallei.

“Wat?!” grom Wolf en spring haastig orent. “Maar hulle kan mos nie!”

“Vir wat nie?” wil Judas weet.

“Want hy is ʼn goeie herder en hy gee om vir sy skape!” protesteer Wolf.

“Twak man!” grynslag Judas en hou die geld na Wolf toe uit “…dê, vat die geld!”

“Hou jou geld!” roep Wolf gebelgd en steier weg van Judas af. Dan draf hy kruppel-kruppel in die bospaadjie af so vinnig as wat sy moeë bene hom kan dra. Toe hy ʼn tak hoor kraak agter hom, kyk hy om…

 

Hy sien die lewelose liggaam van die man Judas waar hy aan sy nek aan die tou hang. By sy voete blink dertig stukke silwer dofweg in die laaste lig van die skemerson.

Meteens is die bos pikdonker.

 

 

©Fanus Strydom




1 Kommentaar

Maak 'n opvolg-bydrae

Up
Top Ranked Users

[joinup_core_top_members columns=”1″ space=”no” max_members=”3″ behavior=”columns” columns_responsive=”predefined”]

Activity Feed