Les Misérables

–
selfs net die naam laat my verstom
om te lees is ervaring en lewe self
nooit voorheen het ek dit ervaar
asof my eerste liefdeservaring
lees stadig omdat elke sin heuning vir die siel is
–
die bevolking is ‘n bejaarde Narcissus wat homself aanbid en die alledaagse toejuig
daar is meer blydskap in die Hemel oor die trane van een sondaar wat hom bekeer as oor die wit klere van honderd wat deugsaam is
die profeet mag dapper wees, maar ‘n biskop moet versigtig wees
van heerskappy na eer is maar ‘n stap, en tussen eminensie en heiligheid is daar net die rookfluit van ‘n verbrande stemstrokie
sukses: dit is die boodskap wat druppel vir druppel afsypel van die oorheersende korrupsie
Hy sou geen moeite gedoen het om die seun van Barabbas met die seun van Herodes te assosieer nie
onskuld dra sy eie kroon
die brutaliteite van vooruitgang word rewolusie genoem.
wanneer dit verby is, besef ons: dat die mensdom rof hanteer is, maar dat dit verander het
die guillotine is die uiteindelike uitdrukking van die wet, en sy naam is wraak
dit is nie neutraal nie, en dit laat ons ook nie toe om neutraal te bly nie
hy wat dit sien, sidder in die mees verwarrende ontsteltenis
alle sosiale vrae bereik hul finaliteit om die lem
–
slaai is nuttiger as blomme
die mooi is so nuttig soos die bruikbare
miskien meer so
–
©Teãrlach
Indrukke van: Victor Hugo’s: Les Misérables vertaal deur Norman Denny