Maanligserenade

Die maanlig sypel
skaam-skaam deur
my kamerruit
bekruip my bed
met skugter skuifelgang
ek hou my asem op
sy straal skep moed
gly soepel stroom-op
teen die laken
totdat hy dapper
kop uitsteek oor
die bed se rant
en ewe sensueel
jou enkel opeis,
gretig teen jou
been opkruip
sy liefkosing
so sag jou slaap
bly diep en onversteurd….
glip oor jou
Michaelangelo perfekte
spierwit marmer knie
uitlokkend bly die skadu
in jou been se buig
as hy sy triomftog oor
jou soet vallei-
en heuwellandskap
voortsit todat
hy, oorwinnaar, oor
die pieke klouter
en my ademloos
laat bly,
verdrink
verdronk
verlore
in die lyne
van jou jy-wees….

© 15/09/2011 Anton Bosch