Paraffien
Een dag in September
(baie jare t’rug)
was die oggend ook so donker,
was daar ook onheil in die lug.
Buite het grou wolke
oor Brackenfell bly hang.
En in my houthuis was dit skemer
(en die skemer maak my bang).
*
Selfs nóú nog
– elk grou September – voel ek so,
só asof ek na iets verlang.
Soos na die reuk
van paraffien wat brand
maar óók –
na die gloeiende hitte
van jou vlam.
© Carma Shaw
25 September 2017
Viooltjie
Ek skryf grotendeels gedigte vir ontspanning. Ek skryf graag oor die natuur, mense en hul stories en plekke wat ek besoek het. Ek doen dikwels 'n bietjie navorsing oor 'n onderwerp voor ek skryf, want ek geniet dit om te leer. Ek hoop altyd om darem 'n emosie of twee wakker te maak met dit wat te sê het, en dat julle lekker saam sal lees :-)
2 Kommentare
-
Viooltjie
Baie dankie vir jou saamlees en kommentaar, wat my altyd bemoedig, Koekekranka. Ek waardeer dit :-)
Maak 'n opvolg-bydrae
Jy moet aangemeld wees om 'n kommentaar te plaas.
Koekekranka
So oneindig dierbaar mooi. Lees ek jou dan val daar maar net die klarigheid oor die ongevinde en ontwykende die skagwerk van my denke toe. (Soms 'n helse rotsstorting) Sê ek maar weer: Jy ruk mens deur di uiting van min woorde wat swanger bly hang... Dankie vir die kon lees!