Werfkotiljons * (*ook gespel – werfkotteljons) Silwer 208 woorde
Oktobermaand. Die mooiste, mooiste maand. Leipoldt het nie in Alberton gebly nie. My grasbesem lyk asof dit deur die weerlig getref is. Ek vee elke dag die agterstoep om te keer vir die gras en blare wat kinderlik in die wind baljaar. Stof lê duimdik oor elke vensterbank gespoeg. Dit is asof die wind my tart. Hy woerts en warts deur my wasgoed. Ruk hier en daar ‘n kledingstuk af en drapeer dit ‘n entjie vêrder oor ‘n roosbos. Nie dat daar juis ‘n bos oor is nie. Daarvoor het die hael gesorg. Oktober wind en hael dit hier by ons. Die blare en blomme wat nie deur die wind verwaai word nie, word deur die hael flenters geslaan. Saad wat vol hoop boontoe beur word summier in hulle groeiproses gestop. Die wat dit wel oorleef, groei teen slakkepas, koes-koes in die wind. Groenpuntvruggies vorm ‘n blaremat onder elke boom. Hier en daar klou ‘n piepklein vruggie verbete aan ‘n tak, voos geslaan deur die hael. Ja Leipoldt, vir jou was dit miskien die mooiste, mooiste maand, maar hier waar ek (onwillig) tussen die hark en grasbesem werfkotiljons, wonder ek waar presies in Afrika jy jou op daardie digoomblik bevind het. Dit was defnitief nie in Alberton nie.
1 Kommentaar
Maak 'n opvolg-bydrae
Jy moet aangemeld wees om 'n kommentaar te plaas.
Anze
Pragtig, baie dankie vir jou bydrae tot die Oktober 2021 – Akrostiese projek