Winddroog

sout bly sout

dit winddroog minute
ure
dae
weke
maande
selfs jare soos bokkoms in ‘n bos
(ek het jou laat los)

gestring met ‘n onmiskenbare palet
wat binnemonds kleef aan die verhemelte,
die hart;

hierdie jaar is skaars ‘n paar dae oud
en pekel reeds teen my wang,
‘n dynserige voorskou waaraan laasjaar reste hang;

jy sal nooit deursigtig genoeg wees om nie
‘n skaduwee te gooi teen my platgetrapte duine nie
(jy wat praat sonder woorde, wat swyg deur jou oë)

ek faal om my lus na jou stiltes te pen,
die ewige dors na jou asem,
jou dartelende tong
na jou hande wat roetes lyn
teen my groeiende tepels,
wat ‘n onweersdag uit my borskas kan forseer
tot ek skuimig vlek tussen slinger-bamboes en rots;

ek het jou laat los
lankal al
maar elke springgety vind ek wrakstukke van ons
uitgespoel teen oorskot hoogtes,

ek het jou laat los
ek het
ek het jou laat los.

© Almarie Truter

Rapporteer inhoud

• Issue: *
  Kopiereg inbreuk vuil taal Ongeldige Inhoud
• Your Name: *
  
• Your Email: *
  

• Details: *
  

Handig verslag