Die vrou weet waar die vuur is
die vuur is in die son se straal
oranjerooi in gloed
wat wals oor vlaktes en oor velde;
dis in die môrestond se groet
die vuur vloei deur valleie
dit volg die nag se spoor
deur elke kronkelpaadjie
die hellings en die steiltes oor
die vuur vly in die blom se kelk
en teen die kokerboom se stam;
dis in die wyse waarop bloeisels
bo die vaalblaar van ‘n aalwyn vlam
dit gly oor die Namakwaland
dis in die warm van die sand
dit steek die heuwels en die rante
also goudbruin aan die brand
die vuur hang oor die water
dit klop die koper uit die klip
en bloei bloedloos teen die hemeltrans
alvoor dit in die weste
oor die horisonne glip
dis in die vonkel van die sterre
wat immer deur die melkweg baan
en sluimer salig teen die wange
van donkernag se vollemaan
*
die vuur is in die vrou se hande
wat skilder (met of sonder kwas)
op doek of teen ‘n hart se wande
die vuur pigment (vir eeue al)
in klei en roet
en as
© C. Shaw
Viooltjie
Ek skryf grotendeels gedigte vir ontspanning. Ek skryf graag oor die natuur, mense en hul stories en plekke wat ek besoek het. Ek doen dikwels 'n bietjie navorsing oor 'n onderwerp voor ek skryf, want ek geniet dit om te leer. Ek hoop altyd om darem 'n emosie of twee wakker te maak met dit wat te sê het, en dat julle lekker saam sal lees :-)
1 Kommentaar
Maak 'n opvolg-bydrae
Jy moet aangemeld wees om 'n kommentaar te plaas.
Anze
Pragtig, baie dankie vir jou bydrae tot die Maart 2018 - Digkuns projek